Για νέες ήττες, για νέες συντριβές..

πάλι κομμάτια έγινα.

Βγήκα μία βόλτα στο μαγικό κόσμο του internet να μάθω τι γίνεται στον κόσμο. Κυρίως ενημερώνομαι από ελληνικά site και ελληνικά blogs. Τηλεόραση δεν έχω, ή μάλλον είχα και ευτυχώς χάλασε. Κλειστή την είχα έτσι κι αλλιώς. Ραδιόφωνο λιγοστό. Ένα Πανούση είχα και άκουγα, μου τον κόψανε και αυτόν. Ο Skai radio αποφάσισε να το δει αποκλειστικά επιχείρηση και έβαλε συνδρομή για το Skairadio-live μέσω internet. Σκατά. Ούτε ραδιενεργά κατάλοιπα μπορώ να ακούω. Ναι, γουστάρω ότι κάνω να το κάνω μέσω διαδικτύου ή δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Διαλέχτε.

Έτσι γυρνώντας από τη βόλτα, ένιωθα σα να είχα πιει τα ούζα της ζωής μου. Αλλά τη λέω. Όταν πρόκειται για ούζα, σημαίνει παρέα, κουβέντα, μαλακίες, φιλοσοφία μετά από μερικά ποτήρια, και πέσιμο στη γκόμενα που κάθεται δίπλα. Και αν έχει πιει και αυτή ούζο γίνεται το έλα να δεις. Γαμάτη φάση. Οπότε όσο κουρούμπελο και έχεις γίνει, γυρνάς με ικανοποίηση και με το αίσθημα της πληρότητας. Τώρα η βόλτα με έκανε να γονατίσω και να συρθώ μέχρι τα σκαλιά της πόρτας μου στα γόνατα.

Μικρέ μου φοιτητή, λυπάμαι για ότι σου συνέβη.

Δυστυχώς το θεώρημα της ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας βρίσκει απόλυτη εφαρμογή, σε αυτή (ακολουθεί αστείο) τη χώρα (τέλος αστείου). Κάτι μου λέει ότι και πάλι λίγα ως και τίποτα θα γίνουν. Μηδέν εις το πηλίκο δηλαδή. Ο ελληνικός λαός τρώει κουτόχορτο, κακής ποιότητας, και γουστάρει και από πάνω.

Μικρέ μου Οτσαλάν σε χαιρετώ..