Ζητούνται ρεμάλια..

εγώ με τις ιδέες μου και σεις με τα λεφτά σας λέει ένα τραγούδι, (Ν. Άσιμος – πρώτη φωνή Σωτηρία Λεονάρδου). Αν και το τραγούδι από το δεύτερο κιόλας στίχο αποκτά άλλο νόημα, εγώ κρατώ μόνο τον πρώτο στίχο.

Επειδή λοιπόν, που και που έχω καμιά ιδέα, δεν έχω όμως λεφτά και συνεργούς, διότι περί συνεργίας πρόκειται, θα σας παρουσιάσω μερικές ωραίες εικόνες και τρεις ιδέες, μπας και φιλοτιμηθεί κανένας να σπρώξει κανένα φράγκο να κάνουμε την κ@ύλ@ μας δηλαδή. Και όσοι πιστοί προσέλθετε να κάνουμε την κ@ύλ@ μας όλοι μαζί, αγόρια κορίτσια.

εικόνα νούμερο 1γ,

μετά από πολύ καιρό έκανα μία βόλτα στην Αθήνα. Ωραία δεν ήταν. Είχα ξεχάσει όλες αυτές τις ωραίες εικόνες που έκαναν την Αθήνα να είναι η πόλη των Ολυμπιακών αγώνων εν έτη 2004. Καθώς προχωρούσα, στο ίχνος του πεζοδρομίου που φρόντισε σοφά ο Δήμαρχος να υπάρχει, που και που σταματούσα, κατέβαινα στο δρόμο, έκανα το γύρω του αυτοκινήτου που είχε καβαλήσει το ιχνο-πεζοδρόμιο και συνέχιζα την πορεία μου.

εικόνα νούμερο 1β,

Στην Ερμού, όπως κάθε Χγέννά, έτσι και φέτος ντύνονται διάφοροι τύποι και κάνουν τα αγάλματα, κτλ. Είναι λοιπόν και δύο τύποι που έχουν ντυθεί ο Χάρος ο ίδιος, και ο κόσμος κάθεται και τους φωτογραφίζει και φωτογραφίζεται μαζί τους. Είδα το Χάρο με τα μάτια μου που λένε, ή είδα το Χάρο με τα μάτια σου που λέει και ο Πανούσης το οποίο και προτιμώ.

εικόνα νούμερο 1α,

πάλι στην Ερμού με τους πλασιέ τσαντών, ξύλινων αγαλμάτων, παπουτσιών κτλ, οι οποίοι με το που θα σφυρίξει ο τσιλιαδόρος έχουν κάνει την πραμάτεια τους μπόγο με το άσπρο πανί, και ο ένας πίσω από τον άλλον, ωσάν τις καμήλες στην έρημο, εξαφανίζονται και καλά, στα στενά.

ιδέα νούμερο 1,

είπα και εγώ να ντυθώ σκουπίδι. Ψάχνω καμιά 20αριά άτομα ακόμα, να πάρουμε όλοι κούτες χάρτινες και να χωθούμε μέσα. Επίσης μαύρες σακούλες οπωσδήποτε, στις οποίες πάλι κάποιος μπορεί να χωθεί μέσα ή να τις παραγεμίσουμε με αφρολέξ. Κάποιος να φέρει αμπούλες βρώμας, γιατί τι διάολο σκουπίδια θα ήμασταν. Θα κατασκηνώσουμε στο κέντρο της Ερμού και μετά από καμιά ώρα, ενώ ο κόσμος θα έχει αρχίσει να μας πετάει τα δικά του σκουπίδια, θα σηκωθούμε και θα πάμε έξω από το σταθμό στο Μοναστηράκι. Πάντα θα πιάνουμε ή κεντρικά μέρη ή γωνιακά, έτσι ώστε ο κόσμος να χρειαστεί να κάνει το γύρο. Προσοχή, τα κεφάλια πάντα μέσα. Να μας καταλάβουν μόνο όταν σηκωνόμαστε. Και πάει λέγοντας.

Τώρα που το σκέφτομαι κάτι παρόμοιο είχε κάνει πριν ένα – δυο χρόνια το θεατρικό τμήμα, αν δεν απατόμαι, στην Αγ. Νικολάου στην Πάτρα. Τα παιδιά είχαν στήσει στην αρχή του πεζόδρομου ένα κανονικό σαλόνι με τα όλα του, άραζαν, και κατέγραφαν τις (μη) αντιδράσεις του κόσμου.

εικόνα νούμερο 2,

σταθμός Μαρούσι, συρμός προς Ομόνοια. Βλέπω από το παράθυρο του βαγονιού κάτω την πλατεία με τις καφετερίες που σφύζει από ζωή τις ζεστές μέρες. Λίγο πιο πέρα το σιντριβάνι το οποίο είναι άδειο, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά αυτή τη φορά έχει και μπάζα μέσα. Καλά με μία τυχαία βόλτα στην Αθήνα, ο καθένας μπορεί να δει τρισχειρότερα.

ιδέα νούμερο 2,

να αγοράσουμε καμιά 500αριά ψεύτικες κούκλες, και να τις απλώσουμε σε πολλά μέρη στην Αθήνα. Τι μέρη? Μα, μέρη όπως τα παραπάνω. Μέρη με κακοτεχνίες, μέρη με αδιαφορία, μέρη μέρη μέρη. Υπάρχουν άφθονα εκεί έξω. Παίρνουμε λοιπόν τις κούκλες, πάμε στο μέρος, δένουμε και ένα σκοινί στο λαιμό της κούκλας και την κρεμάμε πάνω από το σημείο που θέλουμε.

Είχε γίνει μία καμπάνια από ελβετική εταιρία, για τον πόλεμο, την φτώχεια κτλ, με αφίσες διάφανες σε όλη την πόλη, αλλά μέσα η αφίσα είχε και από ένα παιδάκι που κρατούσε ένα όπλο, από ένα στρατιώτη που χτυπούσε μία γυναίκα κτλ. Σύνθημα ήταν «δε γίνεται εδώ, αλλά γίνεται τώρα». Δεν ξέρω αν αυτό επηρέασε τη σκέψη μου, ίσως υποσυνείδητα, γιατί την ώρα της σύλληψης δεν το είχα κατά νου. Οπότε το σύνθημά μας λοιπόν μπορεί να είναι «γίνεται εδώ και γίνεται τώρα» γραμμένο με αίμα στο γυμνό σώμα της κούκλας.

ιδέα νούμερο 3,

στον επόμενο αγώνα champions league, ελληνικής ομάδας να στήσουμε ένα μεγάλο πανό που να δηλώνουμε την συμπαράσταση προς την ελληνική ομάδα. ΑΛΛΑ! Σε αγώνα του Ολυμπιακού το πανό θα είναι καταπράσινο και θα γράφει "η θύρα 13 μαζί σου", σε αγώνα του ΠΑΟ το πανό θα είναι κατακόκκινο και αντίστοιχα θα γράφει "η θύρα 7 μαζί σου" κοκ. Το πρόβλημα είναι ότι οι ελληνικές συμμετοχές θα μειωθούν, οπότε η ιδέα κολλάει στην έλλειψη ελληνικών ομάδων. Επίσης το σχέδιο αυτό μπορεί να έχει άριστη εφαρμογή στο ΟΑΚΑ, ώστε το πανό να κρεμαστεί στο πάνω διάζωμα. Ωσότου αρχίσει ο αγώνας το πανό θα είναι ναι μεν κρεμασμένο, αλλά καλυμμένο. Κάποια στιγμή, λύνουμε τα σχοινάκια που κρατάνε το κάλυμμα και βουαλά. Εννοείται ότι αρχίζουμε να τρέχουμε και όπου φύγει φύγει. Αν και ο ξυλοδαρμός φαίνεται σίγουρος, θα σας καθησυχάσω λέγοντας ότι αυτοί που είναι πίσω από το πανό δεν μπορούν να το διαβάσουν οπότε θα αργήσουν να καταλάβουν τι έγινε, αν τελικά δεν το μάθουν από τις ειδήσεις. Μόνο οι απέναντι από το πανό μπορούν να το διαβάσουν, αλλά βρισκόμενοι απέναντι δεν μπορούν να αντιδράσουν. Απλό.

Δηλώστε συμμετοχές, ρίχτε και κανά φράγκο για να μην ξεχνιόμαστε..