Ψεγάδια..

κανείς δεν είναι, τέλειος.

Μπορεί όμως να είναι, τελείως..

προσθήκη: μερικοί είναι απλώς αιγόκεροι..

Ψείρες..

όταν είναι μικρός ο άνθρωπος, μαζεύει στο κεφάλι του ψείρες.

Όταν μεγαλώσει γίνεται ο ίδιος ψείρα-ς.

Τελικά πρέπει να φταίει το.....σαμπουάν..

Made in Taiwan..

έχω μπει σε πρόγραμμα σκληραγώγησης. Δοκιμάζω και δαμάζω τον εαυτό μου. Ξενυχτάω, μένω 2 και 3 μέρες άυπνος, λύνω δύσκολα sudoku, πίνω, εξασκούμαι, τρέχω, φωνάζω, μου λέω είμαι ο καλύτερος. Μου κάνω πλύση εγκεφάλου, ανάκριση κάτω από το φωτιστικό, και το πιο δύσκολο από όλα καθαρίζω το σπίτι – πλένω – πλένομαι..

Βλέπω ταινίες Ράμπο, Ρόμποκοπ, ατσαλένιος αετός ΙΙ, μαγειρική με τη Βέφα και δελτία ειδήσεων.. Διαβάζω περιοδικά της σειράς, και προσπαθώ να δώσω λύση στην κάθε μία, που τα έχει με 5, αλλά γουστάρει τη γειτόνισσα..

Θέλω να είμαι όσο πιο έτοιμος γίνεται..

Βγήκα με μία Ταϊβανέζα τις προάλλες και πολύ φοβάμαι ότι παίρνει επαναφορτιζόμενες.. Δύσκολα τα πράματα..

Μέρα Ποίησης..

διάβαζα ποιηματάκια του Γ. Αγγελάκα και περπατούσα στο δρόμο. Είχα απορροφηθεί εντελώς. Τόσο που περπατούσα στα τυφλά. Φτάνοντας στο φανάρι σε κεντρικό δρόμο, μπήκα σε τρομερό δίλημμα. "Να συνεχίσω να διαβάζω ή να ελέγξω τη διάβαση περνώντας με ασφάλεια?" Ιδού η απορία. "Τελικά αν είναι να με πατήσει κανένα αμάξι, θα πάω διαβασμένος" σκέφτηκα και διέσχισα το δρόμο δίχως να κουνήσω τα μάτια μου από αυτό που διάβαζα.

Μέρα της ποίησης σήμερα, και στέλνω 3 ποιηματάκια, με το μεσαίο να είναι και το μακρύτερο, από την ποιητικές συλλογές του Αγγελάκα "Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" και "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;" (σσ. κάθε τραγούδι από τις Τρύπες θα μπορούσε να είναι ένα ποίημα)

"Όλη μέρα εδώ
Γεμίζω αδειάζω τασάκια
Γεμίζω αδειάζω κουράγιο
Γεμίζω αδειάζω έρωτα
Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
Πάνω από τα όριά του
Διαφορετικά ξεχειλίζει
Λερώνει
Σε βάζει σε μπελάδες"

"Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγαν στράφι"

"Καταραμένη γυναίκα,
μου 'μαθες τόσα πολλά
δεν πρόκειται να στο συγχωρήσω ποτέ"

Πι.ες. εδώ βρίσκονται και άλλα ποιήματα διαφόρων ποιητών. Αν πάτε στο λινκ, κατεβείτε στο κάτω μέρος της σελίδας και πατήστε στα βελάκια. Μάλλον είναι ο μόνος τρόπος. Αν τα γράμματα είναι σε κινέζικα, μην πάτε να μάθετε κινέζικα. Δεξί κλιλ -> κωδικοποίηση -> ελληνικά. Τι Systran και μ@λ@κίες..

18/3

πέρυσι τέτοια μέρα και περίπου ώρα έγινα άντρας με τη βούλα (με "β" μικρό). Είχα κάνει αίτηση κανά εξάμηνο πιο πριν και περίμενα είτε να απορριφθεί είτε να εγκριθεί. Τελικά εγκρίθηκε..

υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει κάποιος άντρας. Άλλος γίνεται με το στρατό, άλλος με τη δουλειά – το γιαπί – το πηλοφόρι – το μυστρί, άλλος με την πρώτη σεξουαλική επαφή και δυο τρεις άλλοι τρόποι που μου διαφεύγουν. Εγώ πέρασα από όλα αυτά τα στάδια ή έστω άγγιξα, αλλά απόμεινα παιδί..

ένα χρόνο πριν έμαθα την ηλικία μου, τις ευθύνες μου και κυρίως ότι πρέπει να αλλάξω τρόπο ζωής και σκέψης. Καμιά φορά όμως δε μπορεί να χωρέσει στο νου μου και φρικάρω. Ήταν ένα πολύ δυνατό μάθημα για όλους μας και μάθαμε πολλά.. Τα δάκρυα δε δίνουν λύσεις, ούτε το να το σκέφτομαι. Δεν αρκούν. Πρέπει να προχωρήσω σε πιο ουσιαστικές πράξεις προς εμένα και προς στους άλλους. Ελπίζω μόνο να μη έρθει η στιγμή να πω "πάλι αργά"..

ξέρω υπάρχουν χειρότερα, τρις-χειρότερα, αλλά αυτό δε μπορεί να με κάνει να τραγουδάω. Το κάθε πράμα θέλει το χρόνο του. Δυστυχώς έχασες τα καλύτερα. Αυτά για τα οποία πάλευες για εμάς.. Αν μια λέξη μου έμεινε είναι "κρίμα"..

είμαστε όλοι μας καλά, σε σκεφτόμαστε, είμαστε περήφανοι για σένα, πατάμε γερά σε ό,τι έχτισες για εμάς και συνεχίζουμε. Και πού ‘σαι, μου χρωστάς μία συναυλία στο Μάλαμα. Ελπίζω κάποτε να μπορέσεις να με πας. Μπορεί η ξενιτιά να είναι δύσκολη όπως λένε, αλλά όπως λέει και το τραγούδι "της αγκαλιάς η ξενιτιά, είναι η πιο μεγάλη"..

Φίλε μου Ν. , Φίλε μου Η. , για όσα έχουμε ζήσει και κάναμε μαζί, Φίλη μου Κ., και για τη συμπαράστασή σας, σας έχω Φ..

Τα 'χω παίξει - ιστορίες..

σήμερα ανεβαίνουν 2 ιστορίες. Η πρώτη ιστορία βασίζεται σε 5 λέξεις που διάλεξε το πατσιούρι και η δεύτερη σε 5 λέξεις που διάλεξε η λούπα.. Οι λέξεις είναι σε bold. Αν δε μπορείτε να τις βρείτε τότε κρύβονται στα νοήματα.. (ρε Αλέξη, μην κρύβεις τις λέξεις. Φέρ’τες πίσω.)


ιστορία νο1: (ψυχάκι, υπομονή, νυχτολούλουδο, μπάτσος, θαλπωρή)

καθόταν γυμνός στην πολυθρόνα του και έβλεπε τηλεόραση. Είχε αποβλακωθεί εντελώς μιας και η τηλεόραση έδειχνε μόνο χιόνια εδώ και αρκετή ώρα. Το ίδιο αποβλακωμένοι ήταν και οι τεχνικοί στο κανάλι που δεν έφτιαχναν τη βλάβη..

Φορούσε μόνο ένα αστυνομικό καπέλο με το χαρακτηριστικό σήμα LAPD (Los Angeles Police Department). Του το είχε αφήσει ο εραστής του το προηγούμενο βράδυ, για να τον θυμάται. Ο ένας (ο εραστής) ήταν πεζοναύτης, και αυτός μούτσος. Για αυτό ταίριαξαν. Ήξερε ότι δεν θα τον ξανάβλεπε. Πάντα έτσι γινόταν..

Προσπάθησε να σκεφτεί τον εαυτό του να χορεύει γυμνό και χαρούμενο. Μάταιο. Τίποτα δε μπορούσε να σκεπάσει τη γύμνια του. Όχι τη σωματική, αλλά την ψυχική. Είχε απογυμνωθεί ψυχικά εντελώς και αυτό ήταν που τον έκανε να κρυώνει πιο πολύ.

Ό,τι και να σκαρφιζόταν δεν του έδινε πια την ικανοποίηση που ζητούσε. Τι ναύτες, τι στρατιώτες, τι σώματα ασφαλείας, τι πυροσβέστες. Τίποτα. Όλα του πέφτανε λίγα. Υποκατάστατα μιας ζωής, εγκλωβισμένος σε αυτά. Το μόνο που ζητούσε από τη ζωή του ήταν ζεστασιά, αλλά είχε εγκλωβιστεί..

Με πολύ βάσανο ανασηκώθηκε. Άνοιξε το παράθυρο και μύρισε τα lilium candidum. Έκοψε ένα και το έβαλε στα δόντια του. Ένιωσε ικανοποίηση. Χάρηκε επίσης που βρήκε το θάρρος να σταθεί γυμνός στο παράθυρο και να δείξει στους γείτονες τα @@ του. Όλοι τον κράζανε στην γειτονιά. Μόνο που ήταν βράδυ και δε φαινόταν τίποτα.

Δεν άντεξε άλλο. Άφησε το παράθυρο ανοιχτό, άνοιξε την πόρτα, με το πηλήκιο στο κεφάλι και το λίλιο στα δόντια έφυγε προς το δάσος αναρωτώμενος: "Τι είναι το ψυχάκι, ρε πούστη??"


ιστορία νο2: (λύκος, ιέρεια, πέτρα, ποτέ, αντίο)


η ιέρεια βγήκε μέσα από τους καπνούς και τα θυμιάματα. Είχε μαστουρώσει για τα καλά μιας και έπρεπε να δώσει χρησμό. Είχε ανάψει και κάτι ποντικοφάρμακα πίσω στα καμαρίνια, μαστούρα και γλυκιά βραδιά δηλαδή..

Είχε να φάει από την προηγούμενη μέρα και πεινούσε σα λύκος. Δεν το πάλευε. Σύμφωνα με την διαδικασία έπρεπε να μείνει νηστική. Τα είχε παίξει όμως. Άρπαξε ένα κριτσίνι, το έσπασε στα δύο και το μασούλησε.

Η "πέτρα του σκανδάλου" ήταν ο Θεμιστοκλής. Οι Έλληνες είχαν πάρει τον πούλο στις Θερμοπύλες. Έτσι άρον άρον αναγκάστηκε να πάει να πάρει χρησμό. "Τον παπάρα τον Ντέμη" έλεγε και ξανάλεγε. "Ρε Ντέμη ξέρεις να κάνεις απονευρώσεις? Όχι. Με καράβια ξέρεις να παίζεις κα βαπόρια. Τι χρησμό θες τότε??". "Αν και ξέρω. Σας τελείωσε εκεί κάτω το πράμα και ήρθες να πάρεις άλλο". "Τέλος πάντων, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει" έλεγε η ιέρεια και σκεφτόμενη το τριήμερο ρεπό της, έπαιρνε κουράγιο.

Έκατσε να χαλαρώσει. Άναψε ένα τρίφυλλο και άρχισε να λογίζεται. Θυμήθηκε όλους αυτούς τους γκόμενους που τους είχε δει μόνο για μια φορά και ποτέ ξανά. Η μια φορά ήταν όμως αρκετή για να τους ερωτευτεί και να την βασανίζουν οι σκέψεις για καιρό. Ήξερε ότι έτσι όμως δε γίνεται δουλειά. Αν τους ήθελε πραγματικά έπρεπε να το πολεμήσει. Είχε φάει τα μούτρα της όμως και πολλές φορές δείλιαζε.

Άλλες πάλι, οι συνθήκες δεν επέτρεπαν κάτι παραπάνω από τη μια ματιά. Αυτό ήταν και που της τη βίδωνε. Άρχισε να ρουφάει με μεγαλύτερη μανία. Τι είναι πιο ψεύτικο? Το ανεκπλήρωτο της μιας ματιάς, ή τα σαθρά αισθήματα που νιώθεις για τον γκόμενο στο κρεβάτι σου? (Ξανά-)Είπε αντίο και στους 2 με την ελπίδα ότι την επόμενη θα γίνει πραγματικότητα..



Με τη σειρά μου προτείνω τους:

λαζίνιο, αστάρτη, αργυρένια, αν205, λιοντάρα, δεμονια, σόκρατες, καιρό, νάντια

είστε μπόλικοι , και όποιος/α άλλος/η θέλει ας μου κάνει παράπονα ότι τον/την ξέχασα να τον/την συμπληρώσω.

Με τις λέξεις: γαλανέ (ως έχει στην κλητική), γυροφέρνω, κουτόχορτο, χρυσαφένια, τσαλαπατήματα

Τα 'χω παίξει - ταινίες..

με έχουνε γεμίσει (λαζίνιο , αστάρτη) με τα μπαλάκια τους και τα έχω παίξει.. Βρε αφήστε λίγο να μελαγχολήσω, να φιλοσοφήσω, μπας και βρω καμιά λύση, κανά φως, κανά άλλο μονοπάτι. Όχι εκεί, να παίξεις..

Σειρά έχει το παιχνίδι με τις 7 ταινίες. Το παιχνίδι με τα κόμικ δεν το βλέπω να προχωράει μιας και Αστερίχ και Λούκυ Λουκ διάβαζα. Άντε και μερικά του Στάθη. Α! Και μπόλικα του Αρκά και Μαφάλντα. Οκ, εύκολο ήταν.

Οι ταινίες που γουστάρω δεν έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια μου πάνω από 2 φορές. Οι περισσότερες 1 μόνο φορά και 1 μόνο 3 (φορές). Υπάρχουν βέβαια και ταινίες που τις βλέπω συνέχεια και ας μη τις γουστάρω. Αυτές και θα παρουσιάσω.

Αν το άλογο σκοντάψει στην ταινία, τότε όσες φορές και να δεις την ταινία, το άλογο θα συνεχίζει να σκοντάφτει. Αλλιώς δεν είναι ταινία, αλλά σήριαλ στην τηλεόραση.

Ταινίες:

1. Πέμπτη
2. Παρασκευή
3. Σάββατο
4. Κυριακή
5. Δευτέρα
6. Τρίτη
7. Τετάρτη

Κάθε βδομάδα η ίδια ταινία. Καμία αλλαγή, καμία έκπληξη. Αφού έκανα τον έξυπνο προχωράω..

1. "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" του Ν. Νικολαΐδη με τον Αγγελάκα.



2. "Ο ασυμβίβαστος" και εδώ του Α. Θωμόπουλου με τον Παύλο Σιδηρόπουλο.



3. "Να είστε εκεί κύριε Τσανς / Being There" του Hal Ashby με τον Πήτερ Σέλλερς. Κατά πολλούς άνετα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής.



4. "Τα παιδιά του πετρελαίου" του Ebrahin Forouzesh – Ιρανική 2001.



5. "Ο στρατηγός" του Buster Keaton με τον ίδιο – 1925, μαυρόασπρη, βουβός.



6. "Παρίση – Τέξας" του Wenders με τη Ναστάζια Κίνσκυ (θεά).



7. "Η έβδομη σφραγίδα" – του Μπέργκμαν. Ο Χάρος προ(σ)καλεί τον Ιππότη σε μία παρτίδα σκάκι. Ποιος κερδίζει άραγε?



Σταματάω εδώ γιατί γίνομαι πολύ κουλτουριάρης. Το ξέρω Μπουνιουέλ δεν θα μου το συγχωρέσεις αλλά τι να κάνουμε. Πάω να ακούσω το yiassou Maria μπας και συνέλθω..

Και τώρα πρέπει να προτείνω τον πιο αδύναμο κρίκο..

1. δεμόνια
2. σώκρατες
3. γεωργία με τον αρούλη
4. λούπα
5. καμπαμαρού
6. πατσιούρι
7. κοσμογυρισμένη

Για άλλες ταινίες και σειρές πατήστε http://www.greek-movies.com, καθώς επίσης και http://filosofia.gr/blogs/index.php?blogId=20


Το παιχνίδι με τις λέξεις από βδομάδα..

Υποψίες..

είναι που νιώθω και εγώ μία οικειότητα. Και δεν έχουμε γνωριστεί να φανταστείς, ούτε καν σε αυτά τα μπαρ της χυλόπιτας της μιας βραδιάς. Ούτε τι χρώμα έχουν τα μάτια σου ξέρω, ούτε πώς ηχεί η φωνή σου, ούτε να σε δω από μακριά. Να δω το βάδισμά σου.

Αν και στη μεταθάνατο ζωή δεν πιστεύω, πιστεύω όμως στην προηγούμενη ζωή. Μπορεί τότε να ήμασταν εξερευνητές ή αδερφές ψυχές. Δεν ξέρω για σένα, πάντως εγώ ήμουν σίγουρα αδερφή.

Χτες ήταν η γιορτή της Γυναίκας. Περίμενα το τέλος της ημέρας άντε και λίγο την επόμενη. Κανένας δε μου ευχήθηκε χρόνια πολλά. Έτσι είμαι υπερήφανος για τον αναμφισβήτητο ανδρισμό μου..

Πανεπιστήμια Καπέλο..

και αυτό το πανεπιστήμιο κλειστό, για τους ίδους ακριβώς λόγους..

μία άλλη ματιά.. (κάντε κλικ)


Πι.ες. το ίδιο ποστ, μετά από 5! (πέντε παραγοντικό) αλλαγές - σχεδόν στην αρχική του μορφή. Αν άλλαζα και τα σώβρακά μου τόσο συχνά θα μουν μισός άρχοντας...