Το μέλλον του Λάμπρου..

στα 17 του λίγο πριν μπει στο πανεπιστήμιο, για να τα σπάσει όλα, ο Λάμπρος πήρε τη μεγάλη απόφαση. Πήγε στην καφετζού. Το μέλλον του προδιαγραφόταν σκοτεινό. Θα τον πατούσε το τραμ και θα απέβαινε μοιραίο. Έτσι ο Λάμπρος φοβισμένος δεν ξαναβγήκε από το σπίτι του.

Μετά από μερικά (περίπου) χρόνια, το τραμ σταμάτησε να λειτουργεί. "Μαλακία που την πίστεψα", σκέφτηκε. "Το μέλλον μου ίσως να προδιαγράφεται λαμπρό".

Μετά από πολλά χρόνια (περίπου), αποφάσισε να την ξαναδεί. Δυστυχώς έμαθε ότι η καφετζού πέθανε στην περίοδο της χούντας. Από καρκίνο. Το μέλλον του, ναι, προδιαγράφεται λαμπρό.

Πέρασαν και άλλα χρόνια, ώσπου το Ιούλιο του 2004, το τραμ εγκαινιάστηκε ξανά. Ο Λάμπρος ίδρωσε. "Ρε μαλάκα, τι γίνεται?" αναρωτήθηκε..

Δεν το ρίσκαρε. Τα μάζεψε και έφυγε για τη Βραζιλία..


στιγμιότυπο: ο Λάμπρος πνίγει τον πόνο του σε ένα κουβά σοκολάτας, με τον ήλιο να ανατέλλει/δύει (αυτό παίζεται) πίσω από τον ώμο του.