Κόκκινες γραμμές

Υπό νέα διεύθυνση

ένας μικρός θάνατος, μια(ς) άλλη(ς) ζωή(ς)..

βαρύς γλυκός? σκληρός? ρεαλιστικός? Μήπως ολίγον ποιητικός, Καρυωτικός? Κυνικός..

Έτσι όπως βαδίζω πάνω στον κύκλο, λίγο πριν, πολύ μετά, λίγο πολύ πριν κλείσει, αρπάζω μία εφαπτομένη και την κάνω σε άλλη διάσταση..

..αλλά να, όπως υπήρχαν λόγοι/αφορμές να ξεκινήσω δεν υπάρχουν λόγοι/αιτίες να συνεχίσω. Τουλάχιστον εδώ. Ως εκ τούτου το παρόν blog δεν έχει άλλο λόγω ύπαρξης και σταματάει επίσης εδώ.

Το περιβάλλον αλλάζει χωρόχρονο. Οδός και αριθμός, πόλη και πολιτεία, και 2 με 3 μεσημβρινούς παραπέρα.

Το μέσα μου άλλαξε και αυτό, το έξω μου μεταμορφώνεται μέρα τη μέρα, το μυαλό ζητάει άλλους τρόπους, και η καρδιά, μου χαρίζει ένα γύρο ακόμα..

Ίσως να με βρεις σε κάποια αυτές τις μπουάτ. Τώρα τι/πού/πώς άγνωστο. Ίσως ξαναβγάλω από την τσέπη την C tremolo ή κάνω το πέρασμα σε τρομπέτα.. Η κιθάρα μένει στο σπίτι. Όπως στην Πάτρα μαζευόμασταν τέτοιο καιρό στην παραλία με ότι όργανο είχε/ήξερε ο καθένας, κιθάρα, φυσαρμόνικα, ντέφι, ακορντεόν, πουλόφωνο (αναποδογυρισμένα άδεια μπουκάλια μπύρας), άμμο μέσα σε καλάμια, κρόταλα, και κάναμε το κέφι μας. Σε λίγο βρεθήκαμε να παίζουμε σε φοιτητικές ταβέρνες όταν πια είχαμε μείνει μόνοι μας και αργότερα στο χαλαρό παίζαμε, περασμένες 1-2, με παραπάνω κόσμο στις ίδιες ταβέρνες..

Κάποια στιγμή θα τα ξαναπούμε από άλλη συχνότητα a.k.a. νικ, και σε άλλη συχνότητα a.k.a περιεχόμενο, με τρόπο αλλιώτικο.. Όπως προστάζουν τα παραπάνω..

Aπομένει μία στάση μερικές μέρες στο MSY και μετά “Πέρασμα στο ακρόνειρο”.

Χαιρετισμούς..

Πι. Ες. Ψάχνω κανά τραγούδι για να κλείσω αλλά nada. Ίσως αυτό να ταιριάζει λίγο καλύτερα. Αφιερωμένο στην Ana ή αλλιώς Nana από τα παλιά..

Σούπα..

σημείωση: κομμένο και ραμμένο από το προηγούμενο ποστ. Αν θες συνέχισε να διαβάζεις αργά..


έχουν γίνει τα μυαλά μου (νούντλ) σούπ-α. Χώνω ένα καλαμάκι και ρουφάω. Όταν πιάνει ζέστη βάζω το κεφάλι στην κατάψυξη και πίνω μυαλά γρανίτα..


-->Όνειρο:
θυμήθηκα ότι στον ύπνο μου είδα ένα περίεργο όνειρο. Συνήθως προτιμώ να ονειρεύομαι ξύπνιος. Δουλεύω λιγότερο. Γείτονάς μου ήταν λέει ο Jude Law (όλοι είναι ίσοι απέναντι στο law, εκτός από τον απέναντι. Που είναι ο Law) και με κάλεσε σε ένα πρέιβ (prave = pray+rave) party. Ξέρεις η νέα μόδα, που παίρνεις χαπάκια έξσταση και προσεύχεσαι αντί να χορεύεις ξέφρενα. Ίσως να προσεύχεσαι ξέφρενα. Θα μου πεις ότι όσοι προσεύχονται έχουν φρένα? Στην καλύτερη, η μουσική υπόκρουση είναι Enigma.. Επίσης, στον ύπνο μου πάντα, η επιγραφή "video arcade" έξω από τα στριπτιτζάδικα είναι όντως αυτό που φανταζόμουν-α..

-->Περιστέρια:
όταν μεγαλώνεις σε χωριό, η πλ. Συντάγματος είναι ένας άλλος κόσμος όπου αναπόφευκτα θα δεις και τα πρώτα σου περιστέρια. Αργότερα θα δεις περιστέρια και σε άλλες πόλεις και χώρες. Τότε είναι που θα καταλάβεις ότι τα περιστέρια, ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους είναι το ίδιο ηλίθια. Αντί για περιστέρια, βάλε "Ελληνίδες". Ακριβώς το ίδιο. Για τις άλλες εθνικότητες θα κρατήσω μία μικρή επιφύλαξη μόνο και μόνο για χάριν (και χαρά) της έρευνας.. Για τα περιστέρια έχω κατασταλάξει.

-->Λογικές Πύλες:
στο παρακάτω σύνολο των ψηφιακών λογικών πυλών: "xnor", "xor", "nor", "or", "nand", "and", και "not", προστέθηκε μία ακόμα. Η "maybe-not".

-->Porsche:
έπεισα το αφεντικό μου, να μου δώσει το αμάξι του άντρα της να την πάω βόλτα. Όχι το αφεντικό, την πόρσε.. Γρήγορα γρήγορα έχεις 5 αφεντικά..

-->Αχταρμάς:
σε όλον αυτό τον αχταρμά, ας θυμηθώ κάτι από τα παλιά. Το πετάω στον αέρα και όποιος το πιάσει "πουτάνα". Σε περίπτωση που υπάρχουν περισσότεροι/ες εθελοντές/ντριες, πετάω μερικές ακόμα : "πουτάνα", "πουτάνα", "πουτάνα", "πουτάνα", "πουτάνα", "πουτάνα", "καριόλα". Είναι πιο σικ (=άρρωστο)..

Echo and the Bunnymen..

σημείωση: το ποστ διαβάζεται με αργό ρυθμό.

έμαθα ότι έρχονται και παίζουν οι Echo and the Bunnymen. Σα να λέμε , "έβλεπες comfusio?" ή "έχω μερικές VHS κασσέτες να δούμε" ή "θέλεις φοφίκο?”. Ίσως και λίγο χειρότερα. Πήγα και τους απόλαυσα. "Κι ήταν όλοι τους εκεί η Σοφία κι ο Σταμάτης / Πάνος, Στάθης και Καιτούλα κι ο χαλίφης της Βαγδάτης". Αυτός είναι χώρος για συναυλίες. Όχι εκείνος όπως στους Cure. Κρίμα που η φωτογραφική δε μεταφέρει μυρωδιές..

Πιστεύω ότι ο Ian McCulloch μπορεί να μπει δίπλα στην μαυρόασπρη 50x60cm του Ian Anderson. Έτσι κι αλλιώς του το χρωστάω (οι γνωρίζοντες γνωρίζουν : απόδοση / μεταφορά σε μ/α κτλ). Ίσως το χρωστάω περισσότερο στον Brian Griffin (το Βρετανό φωτογράφο για τους αστοιχείωτους και όχι τον αμερικάνο σκύλο από το family guy για τους στοιχειωμένους)..

αφιερωμένο στους 40++, στους 40-xx και στον διπλανό μου στο Λύκειο. Αυτός, αυτούς τους ξέρει..

Διάλειμμα..

είπα να κάνω ένα διάλειμμα. Έτσι ήρθα στην τουαλέτα, αλλά χωρίς σκοπό για ψιλό ή για χοντρό. Περιμένω και ό,τι βγεi..

Sent from my iPhone

Famous Grouse..

τώρα τελευταία έχω γίνει πολύ famous στη δουλειά. Ελπίζω να μη γίνω και Grouse και με κυνηγάνε στο τέλος όλοι με το δίκανο.

Πάω να κρυφτώ πίσω από κανένα θαμνοειδές Alt+Tab..


ενημέρωση: θέλω να βγω να φτερουγίσω στα λιβάδια..

Εκατόν πενήντα..

χτες, πήγα σε ψυχολόγο να της πω τις σκέψεις μου.
Ένιωσα καλύτερα.
Στο τέλος μου είπε: "εκατόν πενήντα"..

σήμερα, κάλεσα στο σπίτι στρίπερ.
Ένιωσα καλύτερα.
Στο τέλος μου είπε: "εκατόν πενήντα"..

Τυχαίο?

Κράκερ (όχι νατ)..

πολύ μου αρέσουν τα sites με κρακς για παιχνίδια. θα θελα και γω να μουν μέλος σε ένα από αυτά. Αλλά επειδή δεν είμαι gamer και δε βλέπω να γίνομαι (ένα ps3 είχα και αυτό το πούλησα) θα το πιάσω από αλλού:

-->Ο κωδικός για την τουαλέτα στα Στάρμπακς στην O'Farrell St και Cyril Magnin St (ψάξε βρες) είναι "1495".

Ακολουθούν:
-->Μακ Ντόλαντς στην Ομόνοια,
-->Στάρμπακς στην Αλεξάνδρας,
-->Κηφισιά/Μπρούκλιν/Σάο Πάολο/Περιστέρι..

Μπόνους: ο κωδικός στο ραδιοκασετόφωνο ενός Daewoo του 2001, πεταμένο σε μια μάντρα στον Αγ. Στέφανο (ψάξε βρες) είναι "4362".

Δεν ξέρεις τι έχεις..

• όταν τα έχεις πάρα (πάρα) πολλά
• όταν τα έχεις πάρα (πάρα) πολύ λίγα
• όταν τα έχεις χαμένα..
  

4 / 1461

Ασκήσεις ακριβείας..

λένε ότι τα μαύρα ρούχα αδυνατίζουν. Αλλά όταν βλέπω την κυρα-Μαίρη στην αγορά, αισθάνομαι μία μαύρη τρύπα να είναι έτοιμη να με καταπιεί..

Όμως κατά βάθος τη λυπάμαι. Γιατί και αυτή με τα 10-νοίκια που της δίνω ζει..

Julia..

τώρα που ξέρω πώς γαμιέται η Julia, δε θέλω να τη γαμήσω. Σα να χάθηκε λίγο η μαγεία βρε παιδί μου. Άσε που νιώθω και λίγο μειονεκτικά τώρα. Νταξ δε λέω, έχω και γω μεγάλο στήθος, αλλά σφριγηλό σα το δικό της όχι..

By the way, έμαθε κανείς τι έγινε με τα μέτρα για την οικονομία?

Πι.ες. βρε λες να ήταν προβοκάτσια του ΠΑΣΟΚ?

P=F/A

και έτσι,,



και άλλιως,,



Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος,, Τόση πίεση, τόσο μπέρδεμα..

Πι.ες. Το Dm# χωρίς capo στην κιθάρα, μοιάζει τόσο εύκολο τώρα..

Άβυσσος..

άλλοι πηδιούνται σα τα ζώα.
Άλλοι πηδιούνται από τα παράθυρα.
Εγώ γιατί πηδιέμαι με το Μανώλη?

Άβυσσος η τρύπα του ανθρώπου..

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή “Τα αντιρατσιστικά - Γίνε άνθρωπος..”

Πάνος..

--Πώς νιώθεις? Μόνος ή Πάνος?
--Και μόνος και Πάνος. Μονόπανος..
--Πρέπει να φταίει το αποσμητικό σου που εξατμήζεται γρήγορα..

Πολυχρόνης..

"δεν έχω πολύ χρόνο!!" είπε ο Πολυχρόνης και άναψε τσιγάρο..

Και ούτε ένας ρώτησε γιατί..

σήμερα ήρθαν στη δουλειά και μας δείρανε.

Το μεσημέριπήγαμε σε ένα meeting -είδαμε μερικά slides -πέξαμε λίγο με το iphone (και όποιος δεν έχει με το myphone) -και άλλα slides -λίγη κουβεντούλα μπούρου μπούρου.... Ε, στο τέλος φύγαμε.

Το βράδυ μοιάζαμε να έχουμε μώλωπες από μπουνίδια..

Elin Nordegren..

μετά τον Tiger, η Elin πήγε στην Puma. Όλα τα άγρια ζώα δηλαδή. Λες να το γυρίσει στο πιο οικόσιτο και ο επόμενος να είμαι εγώ-κερως?

Αν ήμουν Λέων εύκολα..

Μαγειρική..

κάθε φορά που παθαίνω τροφική δηλητηρίαση, εκτιμώ όλο και περισσότερο τη μαγειρική μου: μακαρόνια με τυρί*




* αν υπάρχει..

Οι δυσκολίες του επαγγέλματος..

δεν καταλαβαίνω γιατί εγώ πρέπει πάντα
να βγάζω
τα κάστανα από τη φωτιά..

Cart postal..

αν και εισαγωγής, I love Greece..

B.O.L.O.

λαέ, πήγα για μπάνια να ηρεμήσω και αποτρελλάθηκα τελείως.

Κινητή τηλεφωνία με κάλυψη σχεδόν 100%.
Πύρινη κάλυψη 99.8%.
Βραζιλιάνικα μπικίνι 0.2%.
Α και εκλογές. YES! - τεράστια ευκαιρία.

Τετάρτη Οκτώβρη, ημέρα Κυριακή. Των ζώων, τώρα και επισήμως. Ποίμνιων και γενικότερα.

Κατά την εκλογική διαδικασία Be On the Look Out για το γκομενάκι με τις παρακάτω πινακίδες κυκλοφορίας:

Αν οι πινακίδες ανήκουν σε σένα στις περιπτώσεις:

* Βαθμού Α΄ : δικές σου. Τα θερμά μου συγχαρητήρια..

* Βαθμού Β΄/Γ΄: πατέρας/μητέρα/αδερφή/αδερφός/ξαδέρφια/κτλ: Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Σας έφαγε η συγγένεια.

* Λοιποί : Ρίχτε σύρμα στο twitter..

Εμείς στις εκλογές ψηφίζουμε «ΑΠΟΚΕΙ».

Πλατεία Αμερικής..

προσπαθώ να ζήσω το αμερικάνικο όνειρο, αλλά είναι που έφαγα βαριά και βλέπω εφιάλτες: το σύστημα χύνει στην πλάτη μου και με κόβει κάθετα με ένα μαχαίρι φτιάχνοντας ένα σταυρό από αίμα και σπέρμα. Όχι τιποτα άλλο, αλλά θα κολλήσω καμιά STD, με τη μαλακία τους..

Σε παρέα 14 ατόμων, συνηδειτοποιώ ότι η ψήφος του ΛΑΟΣ αντιστοιχεί σε μένα για να βγει το στατιστικό και ετοιμάζομαι να το βάλω στα πόδια. Αλλά ξεκινάει καβγάς και παραμένω σταθερός στη θέση μου..

Μήπως να γίνω κινέζος? Λίγο ο ίκτερος, λίγο ο πυρετός κάτι γίνεται. Αλλά το κίτρινο μαζεύει πολύ κουνούπι..

Ωραία τον Αύγουστο στην Αθήνα, αλλά δε βρίσκεις ντόπα πουθενά..

Λίστα..

τις προάλλες έκατσα και έγραψα μία to do (του Ντου) λίστα.

Τελευταίο άφησα εμένα. Μόνο που το χαρτί είχε γεμίσει και δε χωρούσα πουθενά. Προσπάθησα να με στριμώξω ανάμεσα στις λέξεις, στις γραμμές αλλά τίποτα.

Έτσι με έγραψα προσωρινά στο περιθώριο. Ακόμα όμως δεν ξέρω, για να χωρέσω κάπου στην τελική, αν πρέπει να γυρίσω σελίδα ή να αλλάξω φύλλο..

Οικόπεδα..

το οικόπεδο στη Μάνη το πούλησα κοψοχρονιά την πρωτοχρονιά. Σάμπως το χα δει και ποτέ? Τώρα όμως με την κρίση με έπιασε και μένα κρίση και λέω να αγοράσω αλλού γη.. Θα τσιμπήσω ένα οικοπεδάκι στο φεγγάρι στην από δω μεριά. Όχι πώς θα πάω, αλλά τουλάχιστον αυτό θα το βλέπω με το νέο κυάλι τύπου που πήρα από το Μοναστηράκι κοψοχρονιά των Φώτων..

Είπα ξηπα..

..δύσκολα τα πράγματα για τον Τζο δε πλάμερ..
(a.k.a. Σάκης ο υδραυλικός)

Υπο..χρεώσεις..

αν μπορεις να το αναβαλεις,,

αναλαβε ΤΟ..

Αντριλίκι..

άντρας είναι αυτός που καθαρίζει μόνος του..

Τι πλυντήρια πιάτων και μαλακίες..

Το μέλλον του Λάμπρου..

στα 17 του λίγο πριν μπει στο πανεπιστήμιο, για να τα σπάσει όλα, ο Λάμπρος πήρε τη μεγάλη απόφαση. Πήγε στην καφετζού. Το μέλλον του προδιαγραφόταν σκοτεινό. Θα τον πατούσε το τραμ και θα απέβαινε μοιραίο. Έτσι ο Λάμπρος φοβισμένος δεν ξαναβγήκε από το σπίτι του.

Μετά από μερικά (περίπου) χρόνια, το τραμ σταμάτησε να λειτουργεί. "Μαλακία που την πίστεψα", σκέφτηκε. "Το μέλλον μου ίσως να προδιαγράφεται λαμπρό".

Μετά από πολλά χρόνια (περίπου), αποφάσισε να την ξαναδεί. Δυστυχώς έμαθε ότι η καφετζού πέθανε στην περίοδο της χούντας. Από καρκίνο. Το μέλλον του, ναι, προδιαγράφεται λαμπρό.

Πέρασαν και άλλα χρόνια, ώσπου το Ιούλιο του 2004, το τραμ εγκαινιάστηκε ξανά. Ο Λάμπρος ίδρωσε. "Ρε μαλάκα, τι γίνεται?" αναρωτήθηκε..

Δεν το ρίσκαρε. Τα μάζεψε και έφυγε για τη Βραζιλία..


στιγμιότυπο: ο Λάμπρος πνίγει τον πόνο του σε ένα κουβά σοκολάτας, με τον ήλιο να ανατέλλει/δύει (αυτό παίζεται) πίσω από τον ώμο του.