Το Χάνι..

αργά το βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο. "Πάμε για καμιά μπύρα?" "Και δεν πάμε?" Ε, και πήγαμε. Τα ποτήρια άδειαζαν το ένα μετά το άλλο, με διάφορα ποτά. Στο τέλος, μάλλον πληρώσαμε, φύγαμε ή μας έδιωξαν.

Κάθισα στην άκρη του πεζοδρομίου, ζαλισμένος και πάρα πολύ κουρασμένος να πάω παραπέρα. Προσπαθούσα να θυμηθώ σε ποιο ξενοδοχείο έμενα. Μάταιο. Είχε και πολύ κρύο και δεν μπορούσα να το αντέξω. Αποφάσισα να πάω να μείνω σε ένα άλλο ξενοδοχείο για το βράδυ και αύριο θα έβλεπα.

Ζήτησα ένα δωμάτιο με πρωινό ή ένα δωμάτιο μέχρι το πρωινό. Δε θυμάμαι. Μικρή η διαφορά. Σημείωσα σε ένα κομμάτι χαρτί, με αυτά τα υπερπολυτελή στυλό των ξενοδοχείων, το λόγο που πήγα. Δεν την πατάω. Την άλλη μέρα θα το διαβάσω και θα ξέρω..

Ξυπνάω. Κατεβαίνω στην ρεσεψιονίστ, και ζητάω πρωινό. Μου δείχνει το τυροπιτάδικο απέναντι με χαμόγελο. «Και εμείς από εκεί ψωνίζουμε». Την ψώνισα.. Τρώω την τυρόπιτα σκεπτόμενος που διάολο έμενα. Άρχισαν να περνάνε πολλά ονόματα ξενοδοχείων από το μυαλό μου. Παρόλο αυτά δεν ήμουν σίγουρος για κανένα. Μπορεί να ήταν το κάθε ένα μπορεί και κανένα.. Φρίκη..

Δοκίμασα πολλούς τρόπους. Πήγαινα πάνω κάτω, άλλαζα σταυροπόδι, ξυνόμουν (μου είχαν μάθει μία πολύ καλή μέθοδο ξυσίματος με 85% επιτυχία). Τίποτα..

Χτυπάει το τηλέφωνο. Έμπνευση.. "Γραβιάς 16 - οικία"

Χειμώνας..

οι καρδιές των ανθρώπων παραμένουν όμως κρύες.

παραμένουν κρύες, ακόμη και όταν ο χειμώνας τους ξεχνά..

Θα δω "Όμορφο κόσμο το πρωί". Κατά το μεσημέρι γίνεται χειρότερος. Αγόρασα και ένα μπουκαλάκι τεχνητά δάκρυα, κροκοδείλια, από το φαρμακείο. Θα τα δοκιμάσω..

Επιθυμίες..

θέλω να κλάψω.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θέλω.. Μπορώ??

Επιτέλους..

βολτάροντας στου arxedia media την αυλή και κλωτσώντας τα πεσμένα κουκουνάρια, έπεσα πάνω στην ταινία "η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά", την οποία και θα δω με το που θα ανεβάσω αυτό το ποστ. Πού την βρήκε? Στο google-video, αφού σεργιάνησε όλα τα βιδεοκλαμπ πρώτα. "Βρε, λες??", αναρωτήθηκα αναφωνώντας. "ναι, ναι, ΝΑΙΑΙΑΙ", απάντησε ουρλιάζοντας η γειτόνησα, η οποία εκείνη την ώρα ζούσε τον έρωτα. Γειτόνησα θα σε ακούσω γιατί το απολαμβάνεις. Μόλις φύγει θα έρθω για τσάι..

Μετά από χρόνια ερευνών, η συγκίνηση είναι μεγάλη - συγχωρήστε με για τα ορθογραφικά λάθοι, την έχω και στο blog μου..

Πηγαίνετε και από του cinema την αυλή. Εντυπωσιάστηκα..

Καλή προβολή..

Την προσοχή σας παρακαλώ.. your attention please.

το blog ετούτο πετάει προς το παρόν την πορτοκαλί κορδέλα και ντύνεται με την μπλε, όπως η μη αεριούχος πορτοκαλάδα, Panda. Η τριλογία κλάσιμο-χέσιμο-ρέψιμο, διακόπτεται για έκτακτους λόγους. Το τρίτο μέρος, ρέψιμο, θα μεταδοθεί συντόμως. Λυπούμεθα για την ταλαιπωρία. Οι πιέσεις που δεχόμαστε (πληθυντικός παράνοιας και όχι μεγαλοπρέπειας) είναι πολλές. Τα αέρια πιέζουν εντόνως και θέλουν να εκτονωθούν βιαίως, αλλά αντιστεκόμαστε, διότι ο έρωτας χτύπησε του kung fu την πόρτα και κάποιος πρέπει να ανοίξει..

Χέσιμο..

αν δεν κλάσεις, πώς θα χέσεις??

χεστήκαμε αδέρφια..

Κλάσιμο..

πρώτα γυρνάς το βλέμμα.

μετά κουκουλώνεις τα αφτιά.

μήπως να βούλωνες και τη μύτη?

γιατί δε μου μένει τι άλλο να κάνω, από το να κλάσω..

Βγάλε την αμερικάνικη, from Kentaky, κότα από μέσα σου..

είναι θέμα χρόνου να βγάλει ο καθένας την κότα από μέσα του..

Τα γεγονότα τρέχουν και οι κότες βγήκαν έξω βόλτα.. Βρε δε γαμιέστε λέω εγώ. Κότες, ε κότες..

"Τέτοιες ενέργειες δεν ευνοούν και βλάπτουν τη χώρα", "τώρα μπορούν να κάνουν παιχνίδι παντού. Σε όλη τη Μεσόγειο", "και με τη Μακεδονία" και πολλές τέτοιες ατάκες. Το συνδέσανε με όλα και βρήκαν παντού πρόβλημα. Δηλαδή: μανούλα μου βοήθεια. Έχω χεστεί από το φόβο μου.. Α ρε κότες.. Να το ξαναπώ γιατί δεν ακούστηκε. Α ρε κότες.. Ζήσατε και Πολυτεχνείο τρομάρα σας και αγωνιστήκατε..

Γιατί δε βγαίνει κανείς να πει, καιρός είναι να καταλάβουν ότι δε χωράνε εδώ πέρα και είναι ώρα να τα μαζεύουν και να φεύγουν..

Δηλαδή όταν μπουκάρουν παντού με το έτσι θέλω δε λέμε τίποτα?? Ή το λέμε έτσι για να το πούμε και πάμε παρακάτω?? Και αυτός της Σομαλίας καλό κουμάσι. "Άμα χτυπάνε στόχους της Αλ Κάιντα, μπορούν να χτυπάνε παντού". Κότα και εσύ.. Σου χτυπάνε το σπίτι, λες και ευχαριστώ. Κότα και μαλάκας ταυτόχρονα.

Μπράβο στο Λούλα, που πριν μερικά χρόνια επέβαλε να φωτογραφίζονται οι Αμερικάνοι που εισέρχονται στη Βραζιλία. Εδώ έχουμε λούληδες.

Μπράβο στον της Κορέας που δήλωσε για την 9/11: "Λυπάμαι για τους Αμερικάνους, χαίρομαι για την αμερικανική κυβέρνηση."

Μπράβο στα παιδιά που βγήκαν από νωρίς στο μεροκάματο. Έτσι για να μη λένε μερικοί πως η νεολαία κοιμάται μέχρι τις 12 το μεσημέρι..

Υγ1. Ο στόχος παπάρες ήταν συμβολικός και πάντα συμβολικός ήταν, αλλά πάντα με ουσία. Είτε αυτό γινόταν με συνθήματα στους τοίχους, είτε με κατάληξη πορειών, είτε με ρουκέτες και μπόμπες. Δε χρειαζόταν να το πει ο Πολύδωρας (μόνο ότι ο στόχος είναι συμβολικός είπε), καλό κουμάσι και αυτός, για να γυρίσει το σκατό σου, από την κάλτσα σου, στον κώλο σου..

Υγ2. Είναι υπερδύναμη γιατί το μυαλό σου είναι μικρό. Μία σκατούλα είναι. Άντε κάτι μεγαλύτερο. Μία κουράδα..

Υγ3. Μην ξεχνάς ότι πολλά πράματα μπορεί να είναι και στημένα. Δεν είναι λίγες οι λαμογιές της CIA, ανά τον κόσμο, που κατέληξαν με επεμβάσεις του αμερικανικού στρατού.. Και αυτό δεν αφορά μόνο το σημερινό, ούτε τη 17Ν, αλλά όλα ανά τον κόσμο..

Υγ4. Πολύ φασαρία για τη μεταφορά υγρών στις πτήσεις. Αρχίδια.. Εντός του αεροπλάνου προς NY σερβίρουν με μεταλλικά μαχαιροπήρουνα και κρασί σε γυάλινα μπουκαλάκια ("λευκό ή κόκκινο προτιμάτε κύριε?") . Η αεροσυνοδός σου έδινε ολόκληρο το μπουκαλάκι. Δεν το άδειαζε σε πλαστικό. Αχ και να ήξερες πόσο εύκολα σπάει ο πάτος του μπουκαλιού.. Ένα ψέμα χρειαζόταν για να βρουν αφορμή για περισσότερα κονδύλια. .

Α! Mega έβλεπα.. Το βράδυ ακολουθούν και τα άλλα μεγάλα κεφάλια της δημοσιοκαφρίας..

Έκτακτο ανακοινωθέν.. ΕΛ ΚΑΙΝΤΑ..

εμ με τόσα που κάνουν φυσικό ήταν..

Δεν άντεξε άλλο η ΠΡΕΣΒΕΙΑ και ΕΣΚΑΣΕ..

em with what they are doing, it was obvious all the way..

The EMBASSY couldn't take it any more, and BLEW ITS BRAINS UP..

Αφεντικό..

εδώ γράφω ό,τι μου κατέβει. Αποθυμένα και μη. Και αν κάποιος γνωστός έρθει και μου κάνει έστω μία νύξη για κάτι που έχω γράψει, τότε θα καταλάβω ποιος έχει μιλήσει. Έτσι Η.??

....................ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ....................

θα ήθελα να ήμουν αφεντικό. Και όχι αφεντικό ό,τι και ό,τι. ΑΦΕΝΤΙΚΟ συγκεκριμένης κατηγορίας. Όχι αφεντικό με γραμματέα. Αφεντικό με προσωπικό υπηρεσίας.Αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε κατάστημα ρούχων, σε κατάστημα ρούχων, σε καφετέρια, σε καφετέρια, σε παμπ, σε κλαμπ, σε παμπ, σε κλαμπ, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ, σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ. Α! σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ είπα?? Όχι? ε, τότε αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ. Ναι? Ξανά: αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ.

Έτσι, μόνο και μόνο γιατί εκεί μαζεύονται μερικά πορνίδια τα οποία το παίζουν γκόμενες, βαριά πεπόνια και με χοντρή τη φλούδα. Κάτι μαλακισμένες γκόμενες οι οποίες κάθονται στο αφεντικό γιατί είναι αφεντικό. Άσχετα αν έχει γυναίκα και παιδιά. Και μετά απορούν γιατί τις απέλυσε. Σε απέλυσε μωρή μαλακισμένη γιατί ο τύπος έκλασε μέντες και το πήρε πρέφα η σύζυγος. Κάτι γκόμενες λοιπόν που για το μαλακισμένο τους μυαλό το μόνο στήριγμα είναι το αφεντικό. Το όποιο αφεντικό. Βρε δεν παν να αλλάξουν 3 δουλειές σε ένα μήνα. Αυτό που αλλάζει είναι το πρόσωπο. Η ιδιότητα μένει ίδια. ΑΦΕΝΤΙΚΟ. Αυτό είναι που τις στηρίζει. Τίποτα άλλο.

Και μου το είχε πει κάποιος πριν 4 μήνες. Μετά από μια-δυο περιπαικτικές ατάκες, με το που γνωριστήκαμε, άρχισε να με αποκαλεί Boss. Boss και Boss του πήγαινε. Και μετά από καιρό που ξαναειδωθήκαμε πάλι Boss με έλεγε. Διάβολε!! Και μου το έχω πει, κάτι τέτοια είναι τα σημάδια. Το μυαλό πρέπει να μένει πάντα ανοικτό. Σκέψου, σκέψου, σκέψου. Στα ζόρικα σκέψου. Τις απαντήσεις τις έχεις, αλλά δεν τις διαβάζεις. ΒΛΑΜΜΕΝΟ. Δε μαθαίνω ρε πούστη μου, δε μαθαίνω και η πουτάνα η ζωή, με έχει σφαλιαρίσει πολλάκις. Δε μαθαίνω ρε πούστη.

Επιστροφή.. Άντε και γαμήσου ρε μαλακισμένο. Άντε και γαμήσου ρε μαλακισμένο..

Πολιτισμός..

μετά από 11 ώρες πτήσης φτάνω στη Νέα Υόρκη. Η επόμενη πτήση είναι μετά από 100 λεπτά, και προβλέπετε ότι θα τη χάσω. Αλλά δε μπορώ να βρίσω την Ολυμπιακή γιατί έφυγε στην ώρα της. Κατάρα!! Στον εκτελωνισμό μας είχανε κοντά μία ώρα, και κανά 15λέπτο που έπρεπε να κόβουμε βόλτες στον αέρα λόγω κίνησης στο αεροδρόμιο, ο χρόνος λιγόστευε. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, λίγο που δάγκωνε τα νύχια της η τύπισσα στο immigration office, άντε και να πάμε στο άλλο terminal η πτήση χάθηκε. Και σε ποιον τώρα να κλαφτείς?? Η επόμενη είναι το επόμενο πρωί. Οπότε Νέα Υόρκη σήμερα.

Με πλησιάζει μία άλλη τύπισσα από το check in desk, δεν ήταν αυτή που ασχολήθηκε με το πρόβλημά μου, έκδοση άλλου εισιτηρίου κτλ, αλλά ήταν δίπλα και πήρε χαμπάρι τι έγινε. Με λέει λοιπόν, το terminal κλείνει σε μία ώρα. Καλύτερα να πας στο 4 όπου θα μείνει ανοιχτό όλο το βράδυ και έχει και φαγητό. Θα μείνεις τελικά το βράδυ σε ξενοδοχείο εδώ? Ναι της λέω. Ωραία, απαντάει, έλα να σου δείξω τι να κάνεις.. Καράφλιασα.

Οπότε σήμερα εδώ μόνος. Καταραμένο jet lag. Είναι 9 το βράδυ και νιώθω σα να είναι 4 το πρωί. Πού να βγω στην πόλη?! Ιδέα δεν έχω πού να πάω, πεινάω, νυστάζω και αύριο πρωί πρωί πρέπει να τα μαζεύω.

Πάω να βρω καμιά τουρίστρια, αν όχι Αμερικάνα, να μου πληρώσει το δωμάτιο. Θα της πω ότι είμαι Έλληνας, ότι ταξιδεύω τόσες ώρες, ότι έχω βρωμίσει και ότι έχω φέρει προφυλακτικά από Ελλάδα. Δε μπορεί, θα γουστάρει.. Σίγουρα..

Πέσε πίτα να σε φάω..

σταυροκοπήσαμε την πίτα ίσαμε με 4-5 φορές. Ρε παιδιά εγώ 35 γίδια, 3 τραγάκια, 5 κατσίκια, 1 γουρούνι, 1 προβατάκι και 2 κοπρόσκυλα έχω. Πού θέλετε να ξέρω από σταυροκοπήματα πιτώνε?? Καλά ρε θείο εσύ τη βρίσκεις με τα Θεία και κολλάς στο σταυρoκόπημα? Για πίτες δεν ξέρω, αλλά αν θες κατεβάζω κανά Χριστό, καμιά Παναγία, κανά καντήλι και κανά σταυρό άμα λάχει..

Η πίτα κόπηκε και μοιράσαμε τα κομμάτια. Ο Χριστός δεν πήρε γιατί ήμασταν πολλοί και δεν θα έφτανε για όλους. Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς ταπεινός ήταν πάντα δε θα του λείψει.

Το παιχνίδι αμέσως χόντρυνε. Αρχίσαμε να παζαρεύουμε τα κομμάτια μας. Εγώ θέλω το δικό σου κομμάτι, του θείου και 1000€. Μπααααα. Σου προσφέρω το δικό μου κομμάτι, 1500€ και το κομμάτι του θείου θα καταστραφεί χωρίς να μάθουμε το περιεχόμενο του. Τα παζάρια ήταν σκληρά. Τελικά ο καθένας έμεινε με το κομμάτι του, γιατί όλοι το έπαιζαν έξυπνοι με τα παζάρια, και δημιουργήθηκε ο φόβος μήπως εμφανιστεί από το πουθενά ο Μικρούτσικος.

Το παιχνίδι γύρισε σε super deal. Κληρώθηκε ένας παίχτης και άρχιζε να ανοίγει τα κομμάτια των αλλωνώνε. Δεν είχαμε όμως κάποιον να κάνει τον Φερεντίνο γιατί όλοι θέλαμε να ιδρώσουμε από την αγωνία. Έτσι ανοίξαμε την τηλεόραση και βάλαμε να δούμε σε ΔΒΔ τη χτεσινή εκπομπή super deal.

Το φλουρί έκατσε σε μένα, αλλά δεν υπήρχε τεράστιο χρηματικό ποσό ώστε να λυσσάξουν οι γκόμενες και να τρέχουν από πίσω μου. Ούτε γκόμενες υπήρχαν..

Πι.ες.

Ο παίχτης είχε στο κουτί του τα 500.000€. Τελικά σταμάτησε νωρίς και έμεινε περίπου με 50.000€. Πα μαλ. Κρίμα όμως γιατί με τις 500.000€ θα έπαιρνε όχι μόνο την κοπέλα πίσω από τη βαλίτσα με το νούμερο 10, αλλά όλες τις κοπέλες. ( Μπορώ να αλλάξω γνώμη??). Θα το παίξω γενναία ρομαντικός (=απείρως ηλίθιος), και θα μείνω στην πρώτη επιλογή μου..