Πολιτισμός..

μετά από 11 ώρες πτήσης φτάνω στη Νέα Υόρκη. Η επόμενη πτήση είναι μετά από 100 λεπτά, και προβλέπετε ότι θα τη χάσω. Αλλά δε μπορώ να βρίσω την Ολυμπιακή γιατί έφυγε στην ώρα της. Κατάρα!! Στον εκτελωνισμό μας είχανε κοντά μία ώρα, και κανά 15λέπτο που έπρεπε να κόβουμε βόλτες στον αέρα λόγω κίνησης στο αεροδρόμιο, ο χρόνος λιγόστευε. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, λίγο που δάγκωνε τα νύχια της η τύπισσα στο immigration office, άντε και να πάμε στο άλλο terminal η πτήση χάθηκε. Και σε ποιον τώρα να κλαφτείς?? Η επόμενη είναι το επόμενο πρωί. Οπότε Νέα Υόρκη σήμερα.

Με πλησιάζει μία άλλη τύπισσα από το check in desk, δεν ήταν αυτή που ασχολήθηκε με το πρόβλημά μου, έκδοση άλλου εισιτηρίου κτλ, αλλά ήταν δίπλα και πήρε χαμπάρι τι έγινε. Με λέει λοιπόν, το terminal κλείνει σε μία ώρα. Καλύτερα να πας στο 4 όπου θα μείνει ανοιχτό όλο το βράδυ και έχει και φαγητό. Θα μείνεις τελικά το βράδυ σε ξενοδοχείο εδώ? Ναι της λέω. Ωραία, απαντάει, έλα να σου δείξω τι να κάνεις.. Καράφλιασα.

Οπότε σήμερα εδώ μόνος. Καταραμένο jet lag. Είναι 9 το βράδυ και νιώθω σα να είναι 4 το πρωί. Πού να βγω στην πόλη?! Ιδέα δεν έχω πού να πάω, πεινάω, νυστάζω και αύριο πρωί πρωί πρέπει να τα μαζεύω.

Πάω να βρω καμιά τουρίστρια, αν όχι Αμερικάνα, να μου πληρώσει το δωμάτιο. Θα της πω ότι είμαι Έλληνας, ότι ταξιδεύω τόσες ώρες, ότι έχω βρωμίσει και ότι έχω φέρει προφυλακτικά από Ελλάδα. Δε μπορεί, θα γουστάρει.. Σίγουρα..