Αγώνας 1000 μέτρων..

θα πέσουν κορμιά..

οι μάχες θα είναι ομηρικές και οι μνηστήρες είναι ήδη αρκετοί. Από την εκκίνηση υπάρχει συνωστισμός. Ο αριθμός αναμένεται να υπερβεί τα λογικά όρια. Θα πλακώσουν και οι βάρβαροι. Από την άλλη χωρίς τους βαρβάρους τι θα απογίνουμε??

Όταν μαζεύονται πολλοί στην εκκίνηση τότε πρέπει να πάρεις κεφάλι. Από κει και πέρα έχεις λιγότερους να κοντράρεις. Προσοχή όμως σε αυτούς που τρέχουν ξοπίσω σου. Οι ανάσες γρήγορες και τα βήματα ηχηρά. Πανικό δημιουργούν στους άπειρους και στους αδάμαστους..

Αν είσαι όμως δυνατός δεν έχεις να φοβηθείς κανένα. Τρέχεις στο ρυθμό σου και άσε τους άλλους να πνίγονται. Αλλά δυνατός με Δ κεφαλαίο. Αν είναι μάγκες ας ακολουθήσουν. Φρόντισε όμως να το δείξεις εξ αρχής αλλιώς την πάτησες. Πρέπει να τους κόψεις τον αέρα από το πρώτο βήμα. Γιατί και ο πίσω σου μπορεί να είναι εξ ίσου μάγκας και δυνατός. Το παιχνίδι του γνωστό. Τακτική.. Το ρόλο αυτό τον έχεις παίξει και εσύ και ξέρεις πολύ καλά, τα μυστικά του..

Φοβού τους τακτική φέροντες.. Φοβού. Δεν ξέρεις τι κρύβει το μανίκι τους. Περιμένουν το λάθος σου και όταν οδηγείς την κούρσα, ο μόνος αντίπαλος είναι ο εαυτός σου. Ο πιο σκληρός αντίπαλος.. Το πιο σκληρό καρύδι..

Τρως τον αέρα και δίνεις το ρυθμό.. Τελειωμένος. Τα τελευταία μέτρα σε βρίσκουν ανίκανο να δώσεις το παραπάνω. Είσαι κουρασμένος, κομμένος στα δυο. Η υπέρβαση δεν έρχεται και χάνεις. Βλέπεις τον πίσω σου να σε προσπερνά σα σταματημένο και τότε όλα χάνονται. Μένει η εμπειρία. Αλλά αν δε μπορείς να μάθεις, πάλι τα ίδια λάθη θα κάνεις..

Εκτός και αν διαλέξεις, ως άλλος Ξέρξης να αναπαυτείς στο όρος Αιγάλεω και να κοιτάς τη μάχη. Τους πολεμιστάς να ιδρώνουν και να διαλύονται. Εσύ διαλέγεις μία ουδέτερη στάση και μένεις αμέτοχος. Μπορεί κάποιοι να νικήσουν, μπορεί και όχι.. Ίσως πονέσεις που δεν έδωσες και εσύ τη μάχη, ίσως και να βγεις με το τομάρι σου καθαρό και ασκόνιστο.. Ίσως. Θα το μάθεις μόνο όταν όλα πια έχουν τελειώσει. Αλλιώς περίμενε και περίμενε και περίμενε. Όλα είναι πιθανά.. Τακτική είναι και η μέθοδος της υπομονής.. Και ως τακτική ύπουλη..

Οι παράμετροι πολλές.. Κανένας αγώνας δεν είναι ίδιος. Ξεκινάς με μία εκτίμηση και βάζεις το στοίχημά σου..

Τακτική, ουδετερότητα, ή μπροστιά θα το δείξουν η καρδούλα σου και τα πόδια σου αν μπορούν και πόσο να αντέξουν το βάρος.. Πρέπει όμως κάποια στιγμή το μάτι σου να θολώσει σαν το μάτι του τρελλού και σαν άλλοτε. Όπως τότε που κέρδιζες τις μάχες και ένιωθες θεός για μια στιγμή. Τι τα ξέχασες?? Κιόλας?? Αυτά ήταν τα ωραία.. Για αυτά ζούσες..

Και να θυμάσαι: Στον αγώνα δεν υπάρχουν φίλοι.. Ο αγώνας θέλει Ψυχή..

Διάλεξε μέθοδο και όρμα..

Να σαι όμως έτοιμος.. Θα πέσουν κορμιά..