Tuesday, January 30, 2007

Το Χάνι..

αργά το βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο. "Πάμε για καμιά μπύρα?" "Και δεν πάμε?" Ε, και πήγαμε. Τα ποτήρια άδειαζαν το ένα μετά το άλλο, με διάφορα ποτά. Στο τέλος, μάλλον πληρώσαμε, φύγαμε ή μας έδιωξαν.

Κάθισα στην άκρη του πεζοδρομίου, ζαλισμένος και πάρα πολύ κουρασμένος να πάω παραπέρα. Προσπαθούσα να θυμηθώ σε ποιο ξενοδοχείο έμενα. Μάταιο. Είχε και πολύ κρύο και δεν μπορούσα να το αντέξω. Αποφάσισα να πάω να μείνω σε ένα άλλο ξενοδοχείο για το βράδυ και αύριο θα έβλεπα.

Ζήτησα ένα δωμάτιο με πρωινό ή ένα δωμάτιο μέχρι το πρωινό. Δε θυμάμαι. Μικρή η διαφορά. Σημείωσα σε ένα κομμάτι χαρτί, με αυτά τα υπερπολυτελή στυλό των ξενοδοχείων, το λόγο που πήγα. Δεν την πατάω. Την άλλη μέρα θα το διαβάσω και θα ξέρω..

Ξυπνάω. Κατεβαίνω στην ρεσεψιονίστ, και ζητάω πρωινό. Μου δείχνει το τυροπιτάδικο απέναντι με χαμόγελο. «Και εμείς από εκεί ψωνίζουμε». Την ψώνισα.. Τρώω την τυρόπιτα σκεπτόμενος που διάολο έμενα. Άρχισαν να περνάνε πολλά ονόματα ξενοδοχείων από το μυαλό μου. Παρόλο αυτά δεν ήμουν σίγουρος για κανένα. Μπορεί να ήταν το κάθε ένα μπορεί και κανένα.. Φρίκη..

Δοκίμασα πολλούς τρόπους. Πήγαινα πάνω κάτω, άλλαζα σταυροπόδι, ξυνόμουν (μου είχαν μάθει μία πολύ καλή μέθοδο ξυσίματος με 85% επιτυχία). Τίποτα..

Χτυπάει το τηλέφωνο. Έμπνευση.. "Γραβιάς 16 - οικία"

12 comments:

kabamaru said...

xaxaxa!!!!! elpizv na vrikes to dromo!

Anonymous said...

χα! γαμάτο

o kairos said...

Παγακια στη σπονδυλικη στηλη.Τα θυμασαι ολα.

liodara said...

Πω μαλακα!!!!

Γιατί δε βάζεις ένα τσιπάκι...σαν τα αδέσποτα..???Δε θα χάνεσαι ποτέ!!!!

Χαμένο κορμί με φωνάζουν κι αλλλλλλήτη...γιατί δεν πηγαίνω τα βράδια στο σπίτι...!

Anonymous said...

χαχαχα
απίστευτος!

Άλλη φορά, θα αυτοχαστουκίζεσαι με δύναμη και μετά θα τα θυμάσαι όλα.
Πιάνει.

Καλημέρες :)

Y.Γ άκου τη Λιοντάρα, ξέρει

lazinio said...

welcome to the hotel california..

MaRia said...

...Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει

Και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο

Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει

Θα περιμένω, θα περιμένω, θα περιμένω

Ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης

Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία

Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης

Παθαίνουν αμνησία

Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
Πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
Θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
Και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, Θα περιμένω, Θα περιμένω
Ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

Κατουρημένη ποδιά said...

iga no σπίτι μου είναι o δρόμος. Δεν βρήκα το δρόμο. Αγόρασα το ξενοδοχείο..

keimgreek γάμησέ τα.. Blackout ολικής με τάσης αποπροσανατολισμού. Ζω για το επόμενο..

καιρέ έχεις κάνει στο ανακριτικό??! Θα το δοκιμάσω (σε άλλους πρώτα)..

liodara μάλλον προς τα εκεί με βλέπω. Προς το παρόν θα βάλω κολάρο..

argyrenia ουάου. Σάδισμ. Γουστάρω. Φοβάμαι ότι θα μου αρέσει και στο τέλος αντί να θυμηθώ, θα κάθομαι να το απολαμβάνω..

lazinio welcome to the show.. Αφού το αγόρασα το ονόμασα "hotel california" για την τιμή των όπλων..

maraki τί μου θύμησες τώρα... Θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω… αρκεί να έχω και κανά πασατέμπο μαζί μου. Έστω ηλιόσπορο..

Lupa said...

Αφού σας χαλάει αγαπητέ.... Δεν το γυρνάτε στις λεμονάδες? (κρύο αστείο ενός κρύου λύκου)

Anonymous said...

Ποδίτσα μου είμαι άρρωστούλα μην χάσεις το δρόμο πάλι και μ΄αφήσεις μοναχούλα

Κατουρημένη ποδιά said...

lupa αν η λεμονάδα είναι εξίσου κρύα κανένα πρόβλημα. Αν έχει και λίγο ουζάκι.. :)

μαράκι (εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο) όλοι άρρωστοι είμαστε (το "άρρωστοι" χωρίς εισαγωγικά)

o kairos said...

Μονο ετσι με ξυπναγανε.