Μέρα Ποίησης..

διάβαζα ποιηματάκια του Γ. Αγγελάκα και περπατούσα στο δρόμο. Είχα απορροφηθεί εντελώς. Τόσο που περπατούσα στα τυφλά. Φτάνοντας στο φανάρι σε κεντρικό δρόμο, μπήκα σε τρομερό δίλημμα. "Να συνεχίσω να διαβάζω ή να ελέγξω τη διάβαση περνώντας με ασφάλεια?" Ιδού η απορία. "Τελικά αν είναι να με πατήσει κανένα αμάξι, θα πάω διαβασμένος" σκέφτηκα και διέσχισα το δρόμο δίχως να κουνήσω τα μάτια μου από αυτό που διάβαζα.

Μέρα της ποίησης σήμερα, και στέλνω 3 ποιηματάκια, με το μεσαίο να είναι και το μακρύτερο, από την ποιητικές συλλογές του Αγγελάκα "Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" και "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;" (σσ. κάθε τραγούδι από τις Τρύπες θα μπορούσε να είναι ένα ποίημα)

"Όλη μέρα εδώ
Γεμίζω αδειάζω τασάκια
Γεμίζω αδειάζω κουράγιο
Γεμίζω αδειάζω έρωτα
Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
Πάνω από τα όριά του
Διαφορετικά ξεχειλίζει
Λερώνει
Σε βάζει σε μπελάδες"

"Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγαν στράφι"

"Καταραμένη γυναίκα,
μου 'μαθες τόσα πολλά
δεν πρόκειται να στο συγχωρήσω ποτέ"

Πι.ες. εδώ βρίσκονται και άλλα ποιήματα διαφόρων ποιητών. Αν πάτε στο λινκ, κατεβείτε στο κάτω μέρος της σελίδας και πατήστε στα βελάκια. Μάλλον είναι ο μόνος τρόπος. Αν τα γράμματα είναι σε κινέζικα, μην πάτε να μάθετε κινέζικα. Δεξί κλιλ -> κωδικοποίηση -> ελληνικά. Τι Systran και μ@λ@κίες..