Κάθαρση..

504 χμ, βόρεια της Κάτω Αχαγιάς. Τι είναι κει δα πέρα? Η πάνω Αχαγιά δεν είναι σίγουρα. Η παρά πάνω Αχαγιά επίσης. Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνά? Τι να είναι?

-Dude, switch off your phone. If the plane crashes, I’ll kick your ass.
-?????. Giati re makaka. 8a xaseis ti douleia kai 8a meineis anergos?
-?!

Τι δουλειά (δεν) ξέρω αν την πήρα, αλλά το πουκάμισο το έλιωσα στο σίδερο. Μάτι δεν έκλεισα όλη νύχτα για να μην υπάρχει αμυχή τσαλακώματος. Την άλλη μέρα φόρεσα τη σιδερώστρα.

Το πουκάμισο όμως μου την είχε στημένη. Κολλητάρι με τη διαόλου κάλτσα (και τη σιδερώστρα) οργανώσανε σχέδιο εξόντωσης.

Ώρα μεσημεριανή, βρίσκομαι στα δημόσια πλυντήρια, παρουσία δικηγόρου και εισαγγελέα. Κάνω να πιάσω τα ρούχα, και αυτά ορμάνε πάνω μου.

Με πιάνουν και με πετάνε στο στεγνωτήριο στο πρόγραμμα permanent press. Στη συνέχεια με βγάζουν και με ρίχνουν μέσα στο πλυντήριο. Ρίχνουν απορρυπαντικό σκόνη, μαλακτικό υγρό και με χώνουν στην πλύση για μισή ώρα.

Με το που βγαίνω, από το γύρω γύρω, τις σκόνες και τα υγρά, έτρεχα σα φούστης.

Βασίλης - Μαργαρίτα (μελό)..

o Βασίλης και η Μαργαρίτα έχουν μία α-γαμάτη σχέση. Τα πάνε τόσο καλά γιατί πολύ απλά ο ένας βρίσκεται πολύ μακριά από την άλλη, ή η μία βρίσκεται πολύ μακριά από τον άλλον (διαλιέχτε ή τη μία ή την άλλη εκδοχή. Ό,τι πάρετε 100.)

Για να δείξουν την αγάπη τους, καθημερινώς θυσιάζουν μισή ώρα. Σταματούν ό,τι και αν κάνουν και κοιτούν τον ήλιο το μεγάλο ρολόι.

Ο Βασίλης σταματάει να βγάζει τις τσίμπλες από τα μάτια του και βάζει πίσω στο πορτοφόλι του, τη φωτογραφία με την οποία κοιμήθηκε το βράδυ. (φωτογραφία: ημίγυμνο μελαχρινό, πρασινομάτικο κτλ μοντέλο)

Η Μαργαρίτα από την άλλη μεριά (του πλανήτη) σταματάει να βγάζει τα μάτια της με τον ψηλό, τον γυμνασμένο, τον μπρατσωμένο με το γαλάζιο το μάτι και το ξανθό μαλλί με την ανταύγεια παίδαρο (gay) που γνώρισε το απόγευμα στο solarium.

Αν και ο Vassilis* εκσυγχρονίζεται, είναι δύναμη αλλαγής, ψηφίζει, η Margarita* παραμένει μάλλον στη συντήρηση.

Για παράδειγμα τις προάλλες αναβάθμισε τη σύνδεση του ίντερενετ σε ADSL, άνοιξε λογαριασμό* στο gmail και account* με τη φάτσα του στο facebook.

Η Μαργαρίτα, αν και δε σκαμπάζει πολλά, είναι απλώς άτυχη, γιατί ενώ το ίντερνετ στην ξηρά έχει φτάσει τα 10Mbps, δε μπορεί να βάλει πάνω στη σανίδα του surf, wireless, ούτε να κουβαλήσει το iphone της Apple, αφού δεν είναι αδιάβροχο.. (μαργαρίτα σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ τα ίδια προβλήματα έχω. Κράτα γερά, τη σανίδα του surf εννοείται, μην πέσεις και πνιγείς μάτια μου)

Με αυτά και μ' αυτά, το μισάωρο τελειώνει με δύο λέξεις που ψιθυρίζουν και οι δύο και τις εννοούν:

Βασίλης: Καληνύχτα Μαργαρίτα..















Μαργαρίτα: Ξύπνα Βασίλη..














*για να μην επαναλάβω τα ονόματα, καθώς και τη λέξη «λογαριασμό» στην ίδια πρόταση τα έγραψα στα αγγλικά. Έτσι και η καθηγήτρια της έκθεσης έμεινε ευχαριστημένη που τηρώ τους κανόνες, αλλά και εγώ το φθαριστήθηκα που της τη βγήκα από τα δεξιά..

Διαστημικός..

εκτός από τη γιαούρτη, πριν και μετά το μουσακά, απαραίτητη είναι λίγη γυμναστική..

Παρακαλώ αποδείξτε από τις παρακάτω ανισο-ισότητες, το ισοτικό μέρος:

Α. 5 σετ Χ 50 κοιλιακούς >= 3.5 σετ Χ 20 κοιλιακούς, λίγο νερό, τουαλέτα, 5 λεπτά μπλα μπλα ανά σετ.

Β. 5 σετ Χ 50 πουσάπς >= 3 σετ Χ 15 πουσάπς, άλλο λίγο νερό, μπλα μπλα συνέχεια.

Γ. 70 λεπτά τρέξιμο στο δάσος >= 25 λεπτά τρέξιμο στο δάσος, 1 τσιγάρο, 4 πεταλούδες, 30 μαργαρίτες αμάδητες.

Λάβετε υπόψη σας ότι η γυμναστική είναι μία διαπροσωπική σχέση άρρηκτα βασισμένη στο σαδισμό του προπονητή και στο μαζοχισμό του αθλητή..

(κλικ -->) κλασικός αθλητισμός, ρόκυ (<--κλικ)

Μα καλά τι καίει; Καρβοξυκινάση του φωσφοενολοπυροσταφυλικού (PEPCK-C) ;!

Ποια κυρία θέλει μους σοκολά; Ας σηκώσει το χέρι..

Πι.ες. Βγήκε η βρώμα ότι μερικοί blogger ντοπάρονται..

Εφιάλτες..

άκουσα το κινητό να χτυπάει. Διάβολε!

Σηκώθηκα να δω ακριβώς τι έγινε. Είχε πέσει κάτω και είχε σπάσει. Σπάστηκα.

Είχε γίνει δύο κομμάτια - πρόσοψη και περιεχόμενο. Κομμάτια να γίνει σκέφτηκα και ξεκόλλησα το ψάρι από το ακουστικό.

"Αμάν ρε Τζίμη. Με έχεις γονατίσει. Όλο σε 090 παίρνεις και για στοίχημα. Ρε δεν έχω λεφτά να σου πληρώνω".

Το πέταξα πίσω στη γυάλα μαζί με την μπαταρία.

Άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Δεν ψάρωσα. Αυτή την πόρτα ποτέ δε μπόρεσα να την καταλάβω. Τι βρίσκει με το να χτυπιέται μόνη της!; Γυναίκες,,

Τι εφιάλτης!

Ξύπνησα. Κοίταξα τη φωτογραφία μου πάνω στο κομοδίνο. Τη θυμόμουν να είναι έγχρωμη και όχι ασπρόμαυρη.

Πρώτα καθάρισα τη σκόνη από το πρόσωπό μου στην φωτογραφία, και μετά καθάρισα το πρόσωπό μου από τη σκόνη, στη φωτογραφία επίσης..

Ανασηκώθηκα.

Κατάλαβα αμέσως τι σχέση έχουν όλα αυτά, αλλά η αγορά της Porsche δημιουργούσε κενά στη σκέψη μου.

Tο τιμολόγιο λίγο πριν ανοίξω τα μάτια μoυ τα έλεγε όμως όλα:

"Τα όνειρα είναι τσάμπα, αλλά κοστίζουν"..

Αν ο βραδινός μουσακάς ευθύνεται για τους εφιάλτες που ζω το βράδυ, τότε η πρωινή calzone ευθύνεται για τους εφιάλτες που ζω τη μέρα;;

Quiz μαγειρικής..

βρείτε τη σχέση των δύο παρακάτω φωτογραφιών και κερδίστε μία δωροσυσκευή (ΛΑΜΠΑΤΕΡ)..

Για τη δική σας βοήθεια παραθέτω σχόλιο.

12 παϊδάκια, από 9 με 13 λεπτά

12 παιδάκια, από 9 με 13 χρόνια

Απάντηση:
φωτό 1: χύτρα ταχύτητος
φωτό 2: μήτρα ταχύτητος (χαχα)

4m2..

Μετά από μελέτη ενός έτους διαπιστώθηκε ότι:

"Το ασανσέρ και οι εταιρίες έχουν δεσμούς που πηγαίνουν πολύ πίσω στο χρόνο.

Τόσο η εφεύρεση του ανελκυστήρα, γύρω στο 1823, όσο και η ανάπτυξη των εταιριών, γύρω στον 19ο αιώνα, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες. Οπότε είναι προφανές ότι το ασανσέρ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των επιχειρήσεων.

Είναι ο κύριος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των τμημάτων της εταιρίας και της επαφής της με τον έξω κόσμο. Άρα η διακοπή λειτουργίας του ασανσέρ, θα είναι μια γροθιά στο στομάχι για τις εταιρίες.

Η ανάληψη μιας τέτοιας δράσης (κατάληψης) από ένα άτομο και μόνο, απαιτεί ένα χώρο περιορισμένο και ελεγχόμενο όπως το ασανσέρ."

Σύμφωνα με άλλη μελέτη, το εσωτερικό του ασανσέρ, ο χώρος του θαλάμου και όχι ο ψυχικός κόσμος, είναι ιδανικός τόπος για αφισοκόλληση, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την είσοδο των πολυκατοικιών..

το να σκέφτεσαι είναι μεγάλη αρρώστια. ΓΙΑ ΣΚΕΨΟΥ..

Σκύλα και Χάρυβδη..

Το κόλπο ήταν στημένο και στα μέτρα μου. Θα έβγαινα με το γκομενάκι από τα παλιά – προσπάθεια νο. μεγάλο, και στο γυρισμό θα μας την έπεφτε ένας Ινδός βαλτός με κουκούλα και πλαστικό πιστόλι.

Ήταν το σχέδιο απελπισίας μπας και τη συγκινήσω.. Θα έμπαινα μπροστά και κάνοντας τις διαπραγματεύσεις στο τέλος θα του έδινα ήρεμα ό,τι ζητούσε. Ύστερα μπούρου μπούρου μπούρου μπούρου θα της εξηγούσα πόσο ήρωας ήμουν.

Γιατί ως γνωστόν και αποδεικτέον μία γυναίκα για να ξέρει τι θέλει, πρέπει κάποιος να της πει τι είναι αυτό που θέλει..

Βγαίνουμε ωραία και καλά και στο γυρισμό καθώς περπατάμε μας την πέφτει. Ζητάει τα παπούτσια Τον κοιτάω. Το μπουφάν δεν το θες; Φέρ’ το και αυτό. Του το δίνω.

Τον ξανακοιτάω. Βρε δε γαμιέται σκέφτομαι. Του χώνω μια κλοτσιά και μία γροθιά στο στομάχι. Πέφτει κάτω, παίρνω το μπουφάν και φεύγω.

Του το χρωστούσα του πούστη.. (το πορτοφόλι του πάλι δεν έχει λεφτά)


στα γρήγορα: λανθάνουσα πραγματικότητα.

Εκλοχέσε..

έχω παρκάρει το όχημα έξω από το εκλογικό κέντρο κι έχω πεταχτεί απέναντι να φάω ένα βρώμικο. Μάτι δε θα κλείσω μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες. Η αγωνία μου είναι τεράστια (η δικιά σου;). Θα προλάβω;

Ψηφίζω άρων άρων και βουουούουρ στο ΕΛ.ΒΕΛ. Λευτέρη, Έφη έρχομαι..

στα γρήγορα: μπορεί μία πατάτα να είναι κλειστοφοβική;
.................μία γκριλιέρα θερμοφοβική;
.................μία μπριζόλα ωμοφοβική;

Θερινά Στιγμιότυπα -The preview-

-σημασία έχει που πρόλαβα.Έτσι κι αλλιώς κανείς-
-δε θυμάται τις λεπτομέρειες-
-Μόνο τη Νίκη-

-όλη η παρέα ήταν εκεί-
-ακόμα και η Νίκη-
-εγώ είμαι κάτω από τις μπλε/άσπρες ομπρέλες, δε φαίνομαι-

-το πρώην δάσος λίγο έξω από τα Καμμένα Βούρλα-

Κάθε Σεπτέμβρη θα γυρνάς απ' το χωριό σου
Και μόνο απ' τ' άσπρα μέρη κάτω απ' το μαγιό
Θ' αναγνωρίζω το κορμάκι το δικό σου
Που τους χειμώνες το κοιτάζω μόνο εγώ

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω
Αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοιχτός
Κι αν καταφέρω και το πάγο σου τον λιώσω
Κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως

Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο
Κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ
Τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο
Και να μου κάνει την καρδιά μου Γης Μαδιάμ

στα γρήγορα: δεν πιστεύω στην τύχη. Γαμώ την ατυχία μου..

θα Φ.Α.Σ. καλά..

μετά από σκληρές, πολυήμερες διαπραγματεύσεις, τα μέλη του συλλόγου Φ.Α.Σ. (Φίλοι των Άλλων Συλλόγων), οι κ.κ. Λαζίνιο - πρόεδρος, και ο κ.κ. Κατουρημένη Ποδιά, γεν. καθηκόντων,

συμφώνησαν με ψήφους 2-1 το κάτωθι:

"τα 2 μπλογκ θα ξανανοίξουν επίσημα μαζί με τα σχολεία.. Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες στις 10 Σεπτεμβρίου.."

Για να κρατιέστε σε φόρμα ως τότε, ασκηθείτε μόνοι σας ή και με παρέα..

σωματική άσκηση..

πνευματική άσκηση..

το ποστ συνεχίζει εδώ

Από εμέ ΚΑΛΕΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣΕ..

Baran**

ελικόπτερα πετάνε στη γύρω περιοχή. Τώρα τελευταία σε χαμηλές πτήσεις..

Μα πάρα πολύ χαμηλές. Τόσο που τρίζει το σπίτι..

Μάλλον θα βρέξει..

It’s raining men!!

Είδα έναν άντρα να πέφτει, μα δεν πρόλαβα να κάνω μία ευχή..

Αδέρφια μου, αλήτες, ελικόπτερα..

**Baran (μπαράν - ιρανική λέξη) = βροχή.

Κωλο-baran = κωλόβροχο.
Κωλo-βaran = καμία σχέση – κωλοβάρεμα
Κωλόbαρον = (το γνωστό).

Debugging..

ερμηνεία: (debugging) ουδέτερο, το. Ελληνιστή "αποζουζουνισμός".

Intro – για τους αμύητους (έλα πες το, για τους άσχετους)

Όταν έμπαινε η πρώτη κολώνα της ΔΕΗ στην πλατεία Αμερικής, την ίδια ώρα στην Αμερική, έμπαινε η καθαρίστρια, σε ένα μεγάλο δωμάτιο όπου ήταν ο υπολογιστής. Οι κομπιούτερ τότε δεν ήταν προσωπικοί (Personal Computer), αλλά προσωπικού (Personnel Computer). Ο υπολογιστής σε μέγεθος δωματίου, μάζευε σκόνες, μυγάκια, ποντικάκια, ζουζούνια κτλ. Έτσι η καθαρίστρια τον αποζουζούνιζε – debugging.

εύκολο.. ανάσα..

Από τότε που η βιομηχανία πορνό μπήκε στους υπολογιστές, αυτοί έπρεπε να μικρύνουν. Έτσι σήμερα τείνουν στο μέγεθος της παλάμης όπου είναι και ο τελικός στόχος. Τώρα όμως η καθαρίστρια, δε χωράει να μπει στον υπολογιστή να τον αποζουζουνίσει, έτσι έμεινε χωρίς δουλειά και απλώς καθαρίζει τα πλήκτρα και το ποντίκι (mouse) αν και πλαστικό.

εύκολο.. ανάσα..

Ο όρος όμως debugging παρέμεινε και αναφέρεται στον κώδικα (πρόγραμμα) που τρέχει στον υπολογιστή ή οπουδήποτε αλλού. Καμιά φορά μπορεί να το δείτε να τρέχει στα γύφτικα ή στον τοπικό μαραθώνιο ή να τρέχει πανικόβλητο. Το ίδιο είναι. Αν προσπαθεί να τρέξει και δε μπορεί τότε κάτι τρέχει με το πρόγραμμα. Έτσι η εύρεση λαθών στον κώδικα είναι αυτό που λέμε debugging σήμερα.

δυσκολούτσικο.. 2 ανάσες..

Τα λάθη λοιπόν μπορεί να είναι 2 ειδών: συντακτικά π.χ "ο λάμπει ήλιος" και λογικά "αφού πεινάω βρέχει"

Προκείμενο

Μετά από εντατικούς και ενδελεχείς ελέγχους βρέθηκε ότι το παρακάτω κομμάτι κώδικα

T – A
C – G
C – G
C – G
A – T
G – C
T – A

(T = θυμίνη, Α = αδενίνη, C = κυτοσίνη, G = γουανίνη)

δεν έχει συντακτικά λάθη, παρά μόνο λογικά.

Εντοπίστηκε πολλές φορές στο DNA μου και είναι το κύριο κομμάτι που μου δημιουργεί τα βασικότερά μου προβλήματα.

Outro

Όποιος έχει τη λύση ας επικοινωνήσει. Όποιος έχει το ίδιο πρόβλημα επίσης ας επικοινωνήσει. Μπορεί να μαζευτούμε πολλοί και να πετύχουμε καμιά έκπτωση group (6 άτομα και άνω)..

Tatoo..

το ολόσωμο με γκόμενα σχέδιο tattoo, το απέρριψα αμέσως. Να την έχω πάνω μου κολλημένη για πάντα? Μωρέ τι μας λες!!

Άσε που θα ιδρώνει, θα θέλει ξύρισμα στα πόδια, στις μασχάλες, κρέμες, μανικιούρ, πεντικιούρ, κομμωτήρια, ρούχα, στολίδια κτλ.

Εντάξει δε λέω, είναι ωραίο να ‘σαι αγκαλιάζει μια γυναίκα, αλλά το τίμημα είναι μεγάλο. Άσε που τις πολλές αγκαλιές και τα μόνιμα φιλιά τα βαριέμαι. Κάποια στιγμή θα γράψω ένα τραγούδι για αυτό.

Τελικά έκανα tatoo στη γλώσσα ένα γραμματόσημο, και γύρω γύρω μαλλιά και τρίχες κατσαρές..

Αν κάποιος/κάποια έχει επίσης στη γλώσσα, tattoo με ψαλίδι, χτένα, λακ, φάκελο, καρτ ποστάλ, ας επικοινωνήσει..

η χελώνα που έτρωγε μπαρμπούνια..

"π*δάς που δεν π*δάς δεν πας για.."
"blogging??"
"όχι, για ψάρεμα!"

Αυτά μου είπε μια φωνή από το υπέρ-παρά-πέραν και την άκουσα.. Τώρα η φωνή ήταν? Τα ποτά ήταν? Εγώ μια φορά την άκουσα..

Άρχισα να π*δάω από τη χαρά μου, που επιτέλους είχα μία κάποια λύση. Πήγα και ρώτησα τους φίλους μου οι οποίοι ξέρουν από καλό ψάρεμα, καλό λάδι και πλυντήρια.. Αυτοί ξέρουν..

Μου δίδαξαν την τεχνική, king fu η οποία έχει ως εξής..

Δέρνεις το ψάρι. Πέφτει αναίσθητο στο βυθό της θάλασσας και το μαζεύεις.

Ξεκινάς να το χτυπάς λυπημένα και μετά αλύπητα, όσο και αν αυτό λυπάται..

Τα χτυπήματα πρέπει να γίνονται στο κεφάλι και στα πλευρά, ενώ η ολοκλήρωση της τεχνικής έρχεται με το γαργάλημα της ουράς..

* δεν ξέρω αν είναι "η", "ι" ή "το κάτι άλλο"..

Για την Αμαλία..

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»



(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)



«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»



(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)



Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.



Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.





Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.



Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.



«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»



(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)



Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:



«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»



Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:



* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ







ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.



* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ





ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων



(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").






ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Δουλεία..

από την προηγούμενη δουλειά παραιτήθηκα. Έτσι κι αλλιώς το χρέος μου το έκανα. Επειδή όμως είχα και άλλα χρέη, βρήκα άλλη δουλειά.

Η συνέντευξη ήταν πραγματικά δύσκολη - για τον συνεντευξεταστή.

"Γιατί να προσλάβουμε εσάς και όχι τους άλλους?"
"Δεν τους ξέρω τους άλλους"

Eίμαι ήδη 7 μέρες στη δουλειά και λέω να πάρω άδεια. Θα ξεκινήσω με μία αναρρωτική, στο καπάκι διήμερη, ΣΚ, άλλες 2 μερούλες άδεια και μέτα βλέπουμε..

Είναι να μην πάρω φόρα τελικά για δουλειά..Όχι παίζουμε..

Μποξ..

μπορώ να κοιτάω το πάτωμα για ώρες. Πολλές φορές βρίσκω πράγματα που τα είχα χάσει καιρό. Η κάθε τρίχα έχει τη δικιά της ιστορία..

Το πάτωμα θα το εκτιμήσεις μόνο όταν το στερηθείς. Έτσι μπορώ να το κοιτώ για ώρες.

Θέλω να πάρω φόρα να περάσω μέσα από τον τοίχο.. Μπορώ..

Για να περνάει η ώρα..

1)Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
| ευτυχία | << 1

2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;


3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Σε 10 λεπτά..

4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Γνωρίζω χαρακτήρες..

5)Το βασικό ελάττωμά σας;
Βασικά Βοσινάκη..

6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα σωστά λάθη..

7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Εμένα..

8)Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο μικρός ήρωας..

9)Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Βόλτα με ταξί και ξύδι..

10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Βραζιλιάνος Blazinio..

11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Τη γυναίκα του..

12)... και σε μια γυναίκα;
Την ίδια με όλα τα στραβά της..

13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Συνθέτης όχι. Πληνθέτης ναι.

14)Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Σου σφυ-ριιιίζω..

15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Η ιστορία του έθνους – Ήταν βαρύ σαν ιστορία και μου ήρθε κατακούτελα..

16)Η ταινία που σας σημάδεψε;
Ο σημαδεμένος – Με βρήκε στο στήθος..

17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Ζωγράφος..

18)Το αγαπημένο σας χρώμα;
Διαφανές..

19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Την ΕΠΙΤΥΧΙΑ_ΜΑΧ

20)Το αγαπημένο σας ποτό;
Της θείας Μαρίας..

21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που αγάπησα εσένα μόνο..

22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Την απέχθεια..

23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Υπαγορεύω..

24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να σταματήσω να φοβάμαι..

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Στη δεύτερη..

26)Ποιο είναι το μότο σας;
Μοτοσακό..

27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Νεκρός..

28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Τα λέμε την Τρίτη και όχι τη Δευτέρα..

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Οινοπνευματική, με οξείες, περισπωμένες και πνεύματα..


Υγ. σήμερα μπήκα σε ένα μαγαζί να κατουρήσω. Στη δίπλα τουαλέτα ήταν γύρω στα 3 με 4 άτομα. Γελούσαν ασταμάτητα. Που και που πετούσαν και καμιά λέξη στη βαρβαρικήν. Τελικά δεν ξέρω τι γινόταν εκεί μέσα, αλλά πάντως έριχναν πολύ γέλιο. Όπως και να χει, είτε κατουριόντουσαν στο γέλιο, είτε γαμιόντουσαν στο γέλιο, σα το χέσιμο τίποτα..

Αχ, τι ωραία..

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, κουράζουν και κυρίως γιατί κουράζομαι,

μπαίνω στο ψητό..

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ..

έχει και μπουφέ..

ΕΚΘΕΣΗ - FESTIVAL ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
από το φωτογραφικό τμήμα των Πολιτιστικών ομάδων φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών

Στον εκθεσιακό χώρο του παλαιού Αρσακείου, στην οδό Μαιζώνος 19 στην Πάτρα.

Διάρκεια έκθεσης: από 10/5/2007 έως και 20/5/2007

Εγκαίνια: Παρασκευή 11/5/2007 και ώρα 20:30
Ώρες λειτουργίας: 10:00-21:00 Καθημερινά

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Εβδομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών το φωτογραφικό τμήμα των Πολιτιστικών ομάδων φοιτητών διοργανώνει φωτογραφικό φεστιβάλ με ομαδικές εκθέσεις από 5 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδος.

Η φωτογραφική ομάδα των Πολιτιστικών ομάδων φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας με την συμμετοχή 8 ομάδων από όλη την Ελλάδα. Επιχειρούμε με τον τρόπο αυτό αφενός να δημιουργήσουμε ένα δεσμό μαζί τους και αφετέρου να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τη φωτογραφία μέσα από την αλληλεπίδραση των ομάδων. Συγκεκριμένα λαμβάνουν μέρος στην έκθεση οι εξής:

Φωτογραφική ομάδα Πολιτιστικών ομάδων φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών (ΠΟΦΠΠ)

Φωτογραφική ομάδα Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΟΦΠΑ)

Φωτογραφικός Όμιλος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΦΟΑΠΘ)

Ομάδα Φωτογραφίας Πολιτιστικού συλλόγου φοιτητών Ξάνθης "Η ΓΕΦΥΡΑ"

Φωτογραφική Ομάδα Πανεπιστημίου Κρήτης (ΦΟΠΚ)

Φωτογραφική Ομάδα ΟΨΕΙΣ Δήμου Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης

Φωτογραφική Λέσχη Λάρισας (ΦΛΛ)

Φωτογραφική Ομάδα Α.Σ.Τ.Ο. Πάτρας

Oι εκθέσεις φωτογραφίας που θα περιλαμβάνουν περί τις 400 φωτογραφίες θα φιλοξενηθούν στους χώρους του παλαιού Αρσακείου, στην οδό Μαιζώνος 19 στην Πάτρα, από 10/5 έως και 20/5/2007. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 11/5 ημέρα Παρασκευή και ώρα 20:30.

Το Σάββατο 12/5 και Κυριακή 13/5 θα πραγματοποιηθεί διημερίδα που θα περιλαμβάνει ομιλίες από επαγγελματίες φωτογράφους και συγκεκριμένα τους, Μανόλη Κασιμάτη, Παύλο Σατόγλου και Γιώργο Λάβδα.

Θα γίνουν παρουσιάσεις portfolios από τις παραπάνω ομάδες οι οποίες και θα συμμετέχουν με μέλη τους στην διημερίδα. Απώτερος σκοπός η συζήτηση γύρω από την φωτογραφία.


Οργάνωση:
ΠΟΦΠΠ
Email: photopofpp@gmail.com

Blind..

όπως σε μια παρτίδα σκάκι, η αρχή είναι γνωστή. Η παρτίδα όμως είναι BLIND.

Πιόνια δεν υπάρχουν στη σκακιέρα, ούτε οι κινήσεις γράφονται σε χαρτί. Κοιτάς τη σκακιέρα, λες την κίνησή σου, και κρατάς στο μυαλό τη θέση του κάθε κομματιού.

Το τέλος είναι επίσης γνωστό. Κάποια στιγμή μαθαίνεις και το πότε..

παίζουν τα λευκά.
26 κινήσεις ΜΑΤ.

Όπως σε μια παρτίδα σκάκι, αυτό που πάντα λείπει είναι η μέση..

Καταξίωση..

η καλλιτεχνική αξία της φωτογραφίας και το ταλέντο του καλλιτέχνη, θα αναγνωριστούν μετά το θάνατό σας..

Πετσέτα..

θα ‘θελα να ‘ξερα , ποιος την κρέμασε..

Χρέη..

φέρνουν τους ανθρώπους σε επικοινωνία..

Οπτική - Λεκτική - Σωματική..

Βράδια..

γυρνάω στο σπίτι αργά το βράδυ, όταν οι άλλοι έχουν κοιμηθεί. Δε μου αρέσει να μιλάω στους άλλους όταν είμαι σπίτι. Κάνω όμως λίγη φασαρία, τόση ώστε απλώς να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός, "α, ο μαλάκας ήρθε".

Όταν ξυπνάω τα βράδια από τον πυρετό, δεν ενοχλώ κανέναν. Κατεβαίνω στον κήπο όπως είμαι, ανοίγω την αποθήκη και βγάζω έξω τη μηχανή του γκαζόν, όσο πιο ήσυχα γίνεται. Την βάζω μπρος για να 5λεπτο. Που και που τη μαρσάρω κιόλας. Έτσι τους ενοχλώ όλους..

Άλλα βράδια το σκάω από το σπίτι, χωρίς να πάρει κανείς χαμπάρι. Ούτε όταν γυρνάω καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Απόλυτη ησυχία. Καμιά φορά ούτε και εγώ..

Γυρνώντας σπίτι πάλι τα βράδια, ξεσαμαρώνομαι με συγκεκριμένη διαδικασία. Αφήνω την τσάντα κάτω σιγά σιγά. Λίγο προτού την ακουμπήσω την σπρώχνω με όλη μου τη δύναμη. Γδύνομαι, τσαλακώνω τα ρούχα μου και προσεχτικά τα τοποθετώ εκεί που πρέπει να είναι. Το ένα παπούτσι πάνω από βιβλιοθήκη, το άλλο κάτω από το κρεβάτι, το μπλουζάκι στο γραφείο και το παντελόνι στο πάτωμα. Πριν φορέσω τις πιτζάμες μου, πάντα φοράω μία φόρμα και ένα κοντομάνικο. Μετά ξανά γδύνομαι και φοράω τις πιτζάμες. Σαν τις πουτάνες, γδύνομαι και ντύνομαι. Είναι το μόνο που μου θυμίζει πόσο μεγάλη πουτάνα είμαι..

Ειδήσεις..

υπάρχουν καλά νέα και κακά νέα. Με ποια να ξεκινήσω πρώτα??

Λοιπόν, ξεκινάω με τα κακά νέα..

Κακά νέα: δεν υπάρχουν καλά νέα..


περισσότερες ειδήσεις: στο podcast όπως και εδώ, παίζει Πορτοκάλογλου - "Τα καράβια μου καίω", που έχει το εφοπλιστικό όραμα μέσα..

2 μέρες μόνο..

ο Χριστός επάνω στο σταυρό παίρνει το 1 (πρώτο) βραβείο αντρικού ρόλου. Κατά την τέταρτη μέρα, ημέρα Δευτέρα, και όχι κατά την τρίτη, Κυριακή, όπου όλα είναι κλειστά, πέρασε από τα γραφεία της WARNER και παρέλαβε το αγαλματίδιο.. Πού να πήγαινε και φαντάρος δηλαδή..

Το σωστό μάθημα ζωής όμως, αυτό που έπρεπε να μας μαθαίνουν, το δίνει ο εκ δεξιών του Brian..

"Πάρε το σφυράκι σου,
Χτύπα το καρφάκι σου,
Πήγαινε στον άρχοντα,
Πάρε τα τριάκοντα."

Με τόσα καπνογόνα που μαζεύτηκαν στις πορείες, της Κολάσεως θα γίνει της Αναστάσεως..

Made in Greece..

λοιπόν τα έχω πάρει στο κρανίο, και δεν ξέρω που να τα πω.

Σιγά μην τα πω στο blog μου..

Να αρχίσω να παίρνω τηλέφωνα, θα τους/τις ξυπνήσω, αφού κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

Την Ταϊβανέζα, και την κάθε Ταϊβανέζα, π.χ. Αμερικάνα, Κινέζα, Αμερικανοκινέζα, Αμερικανοϊρλανδέζα, Ιρλανδέζα (σκέτη), και ό,τι ΜΗ Ελληνίδα, την προτιμώ χίλιες φορές από τις Ελληνίδες. Ευτυχώς (για τις Ελληνίδες) που ήταν και μία που ξηγήθηκε σωστά και έσωσε λίγο την κατάσταση, γιατί η άλλη ήταν να μην πω γιατί ήταν..

Ακούς εκεί υφάκι.. Δεν είσαι η Κλεοπάτρα, ξεκαβάλα. Ευτυχώς μόνο δυο τρεις κουβέντες είπαμε, αλλά σε έβλεπα όλη την ώρα. Την έχω ζήσει πολλάκις αυτήν την κατάσταση. Και κάι κάι κάι με έχει πάει.. Δε χρειάζόταν περισσότερο για να καταλάβω..

Και να ταν μόνο αυτή?! Είπαμε made in Greece, γέννημα θρέμα. Υπάρχουν και άλλες, πάρα πολλές. Και πού έτυχε αυτό? Στην άκρη του κόσμου. Τελικά όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Άλλαξε μυαλά, και στυλ γιατί δεν θα τη βγάλεις καθαρή (προς την Ελληνίδα). Εδώ είσαι εκτός έδρας και δε σε παίρνει..

Καλού κακού, για παν ενδεχόμενο, για αν είμαστε έτοιμοι, αν ω μη γέννητο, μακριά, από εμάς και θεός φυλάξει, ώστε την επόμενη φορά, να μην τα πάρουμε στο κρανίο, αγοράζω..

Τσαμπουκά,
Αντριλίκι,
Μηχανή μεγάλου κυβισμού, με όλα τα σύνεργα δερμάτινα, αλυσίδες κτλ,
Καφριλίκι,
Σταρχιδισμό,
Μπόλικο σάλιο για φτύσιμο,
Σφαλιάρες,
Βρώμικες ατάκες,
Φαλλοκρατισμό,

προσθήκη: Θράσος x10

Συμπληρώστε γιατί θόλωσα..

Πρωταπριλιά..

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ..

η μόνη μέρα που ο θεός έχει άλλοθι. Η πίστη πρέπει να είναι τυφλή..

προσθήκη:μετά τα 5 πρώτα σχόλια, το post αφιερώνεται στον lazinio..

Ψεγάδια..

κανείς δεν είναι, τέλειος.

Μπορεί όμως να είναι, τελείως..

προσθήκη: μερικοί είναι απλώς αιγόκεροι..

Ψείρες..

όταν είναι μικρός ο άνθρωπος, μαζεύει στο κεφάλι του ψείρες.

Όταν μεγαλώσει γίνεται ο ίδιος ψείρα-ς.

Τελικά πρέπει να φταίει το.....σαμπουάν..

Made in Taiwan..

έχω μπει σε πρόγραμμα σκληραγώγησης. Δοκιμάζω και δαμάζω τον εαυτό μου. Ξενυχτάω, μένω 2 και 3 μέρες άυπνος, λύνω δύσκολα sudoku, πίνω, εξασκούμαι, τρέχω, φωνάζω, μου λέω είμαι ο καλύτερος. Μου κάνω πλύση εγκεφάλου, ανάκριση κάτω από το φωτιστικό, και το πιο δύσκολο από όλα καθαρίζω το σπίτι – πλένω – πλένομαι..

Βλέπω ταινίες Ράμπο, Ρόμποκοπ, ατσαλένιος αετός ΙΙ, μαγειρική με τη Βέφα και δελτία ειδήσεων.. Διαβάζω περιοδικά της σειράς, και προσπαθώ να δώσω λύση στην κάθε μία, που τα έχει με 5, αλλά γουστάρει τη γειτόνισσα..

Θέλω να είμαι όσο πιο έτοιμος γίνεται..

Βγήκα με μία Ταϊβανέζα τις προάλλες και πολύ φοβάμαι ότι παίρνει επαναφορτιζόμενες.. Δύσκολα τα πράματα..

Μέρα Ποίησης..

διάβαζα ποιηματάκια του Γ. Αγγελάκα και περπατούσα στο δρόμο. Είχα απορροφηθεί εντελώς. Τόσο που περπατούσα στα τυφλά. Φτάνοντας στο φανάρι σε κεντρικό δρόμο, μπήκα σε τρομερό δίλημμα. "Να συνεχίσω να διαβάζω ή να ελέγξω τη διάβαση περνώντας με ασφάλεια?" Ιδού η απορία. "Τελικά αν είναι να με πατήσει κανένα αμάξι, θα πάω διαβασμένος" σκέφτηκα και διέσχισα το δρόμο δίχως να κουνήσω τα μάτια μου από αυτό που διάβαζα.

Μέρα της ποίησης σήμερα, και στέλνω 3 ποιηματάκια, με το μεσαίο να είναι και το μακρύτερο, από την ποιητικές συλλογές του Αγγελάκα "Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" και "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;" (σσ. κάθε τραγούδι από τις Τρύπες θα μπορούσε να είναι ένα ποίημα)

"Όλη μέρα εδώ
Γεμίζω αδειάζω τασάκια
Γεμίζω αδειάζω κουράγιο
Γεμίζω αδειάζω έρωτα
Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
Πάνω από τα όριά του
Διαφορετικά ξεχειλίζει
Λερώνει
Σε βάζει σε μπελάδες"

"Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγαν στράφι"

"Καταραμένη γυναίκα,
μου 'μαθες τόσα πολλά
δεν πρόκειται να στο συγχωρήσω ποτέ"

Πι.ες. εδώ βρίσκονται και άλλα ποιήματα διαφόρων ποιητών. Αν πάτε στο λινκ, κατεβείτε στο κάτω μέρος της σελίδας και πατήστε στα βελάκια. Μάλλον είναι ο μόνος τρόπος. Αν τα γράμματα είναι σε κινέζικα, μην πάτε να μάθετε κινέζικα. Δεξί κλιλ -> κωδικοποίηση -> ελληνικά. Τι Systran και μ@λ@κίες..

18/3

πέρυσι τέτοια μέρα και περίπου ώρα έγινα άντρας με τη βούλα (με "β" μικρό). Είχα κάνει αίτηση κανά εξάμηνο πιο πριν και περίμενα είτε να απορριφθεί είτε να εγκριθεί. Τελικά εγκρίθηκε..

υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει κάποιος άντρας. Άλλος γίνεται με το στρατό, άλλος με τη δουλειά – το γιαπί – το πηλοφόρι – το μυστρί, άλλος με την πρώτη σεξουαλική επαφή και δυο τρεις άλλοι τρόποι που μου διαφεύγουν. Εγώ πέρασα από όλα αυτά τα στάδια ή έστω άγγιξα, αλλά απόμεινα παιδί..

ένα χρόνο πριν έμαθα την ηλικία μου, τις ευθύνες μου και κυρίως ότι πρέπει να αλλάξω τρόπο ζωής και σκέψης. Καμιά φορά όμως δε μπορεί να χωρέσει στο νου μου και φρικάρω. Ήταν ένα πολύ δυνατό μάθημα για όλους μας και μάθαμε πολλά.. Τα δάκρυα δε δίνουν λύσεις, ούτε το να το σκέφτομαι. Δεν αρκούν. Πρέπει να προχωρήσω σε πιο ουσιαστικές πράξεις προς εμένα και προς στους άλλους. Ελπίζω μόνο να μη έρθει η στιγμή να πω "πάλι αργά"..

ξέρω υπάρχουν χειρότερα, τρις-χειρότερα, αλλά αυτό δε μπορεί να με κάνει να τραγουδάω. Το κάθε πράμα θέλει το χρόνο του. Δυστυχώς έχασες τα καλύτερα. Αυτά για τα οποία πάλευες για εμάς.. Αν μια λέξη μου έμεινε είναι "κρίμα"..

είμαστε όλοι μας καλά, σε σκεφτόμαστε, είμαστε περήφανοι για σένα, πατάμε γερά σε ό,τι έχτισες για εμάς και συνεχίζουμε. Και πού ‘σαι, μου χρωστάς μία συναυλία στο Μάλαμα. Ελπίζω κάποτε να μπορέσεις να με πας. Μπορεί η ξενιτιά να είναι δύσκολη όπως λένε, αλλά όπως λέει και το τραγούδι "της αγκαλιάς η ξενιτιά, είναι η πιο μεγάλη"..

Φίλε μου Ν. , Φίλε μου Η. , για όσα έχουμε ζήσει και κάναμε μαζί, Φίλη μου Κ., και για τη συμπαράστασή σας, σας έχω Φ..

Τα 'χω παίξει - ιστορίες..

σήμερα ανεβαίνουν 2 ιστορίες. Η πρώτη ιστορία βασίζεται σε 5 λέξεις που διάλεξε το πατσιούρι και η δεύτερη σε 5 λέξεις που διάλεξε η λούπα.. Οι λέξεις είναι σε bold. Αν δε μπορείτε να τις βρείτε τότε κρύβονται στα νοήματα.. (ρε Αλέξη, μην κρύβεις τις λέξεις. Φέρ’τες πίσω.)


ιστορία νο1: (ψυχάκι, υπομονή, νυχτολούλουδο, μπάτσος, θαλπωρή)

καθόταν γυμνός στην πολυθρόνα του και έβλεπε τηλεόραση. Είχε αποβλακωθεί εντελώς μιας και η τηλεόραση έδειχνε μόνο χιόνια εδώ και αρκετή ώρα. Το ίδιο αποβλακωμένοι ήταν και οι τεχνικοί στο κανάλι που δεν έφτιαχναν τη βλάβη..

Φορούσε μόνο ένα αστυνομικό καπέλο με το χαρακτηριστικό σήμα LAPD (Los Angeles Police Department). Του το είχε αφήσει ο εραστής του το προηγούμενο βράδυ, για να τον θυμάται. Ο ένας (ο εραστής) ήταν πεζοναύτης, και αυτός μούτσος. Για αυτό ταίριαξαν. Ήξερε ότι δεν θα τον ξανάβλεπε. Πάντα έτσι γινόταν..

Προσπάθησε να σκεφτεί τον εαυτό του να χορεύει γυμνό και χαρούμενο. Μάταιο. Τίποτα δε μπορούσε να σκεπάσει τη γύμνια του. Όχι τη σωματική, αλλά την ψυχική. Είχε απογυμνωθεί ψυχικά εντελώς και αυτό ήταν που τον έκανε να κρυώνει πιο πολύ.

Ό,τι και να σκαρφιζόταν δεν του έδινε πια την ικανοποίηση που ζητούσε. Τι ναύτες, τι στρατιώτες, τι σώματα ασφαλείας, τι πυροσβέστες. Τίποτα. Όλα του πέφτανε λίγα. Υποκατάστατα μιας ζωής, εγκλωβισμένος σε αυτά. Το μόνο που ζητούσε από τη ζωή του ήταν ζεστασιά, αλλά είχε εγκλωβιστεί..

Με πολύ βάσανο ανασηκώθηκε. Άνοιξε το παράθυρο και μύρισε τα lilium candidum. Έκοψε ένα και το έβαλε στα δόντια του. Ένιωσε ικανοποίηση. Χάρηκε επίσης που βρήκε το θάρρος να σταθεί γυμνός στο παράθυρο και να δείξει στους γείτονες τα @@ του. Όλοι τον κράζανε στην γειτονιά. Μόνο που ήταν βράδυ και δε φαινόταν τίποτα.

Δεν άντεξε άλλο. Άφησε το παράθυρο ανοιχτό, άνοιξε την πόρτα, με το πηλήκιο στο κεφάλι και το λίλιο στα δόντια έφυγε προς το δάσος αναρωτώμενος: "Τι είναι το ψυχάκι, ρε πούστη??"


ιστορία νο2: (λύκος, ιέρεια, πέτρα, ποτέ, αντίο)


η ιέρεια βγήκε μέσα από τους καπνούς και τα θυμιάματα. Είχε μαστουρώσει για τα καλά μιας και έπρεπε να δώσει χρησμό. Είχε ανάψει και κάτι ποντικοφάρμακα πίσω στα καμαρίνια, μαστούρα και γλυκιά βραδιά δηλαδή..

Είχε να φάει από την προηγούμενη μέρα και πεινούσε σα λύκος. Δεν το πάλευε. Σύμφωνα με την διαδικασία έπρεπε να μείνει νηστική. Τα είχε παίξει όμως. Άρπαξε ένα κριτσίνι, το έσπασε στα δύο και το μασούλησε.

Η "πέτρα του σκανδάλου" ήταν ο Θεμιστοκλής. Οι Έλληνες είχαν πάρει τον πούλο στις Θερμοπύλες. Έτσι άρον άρον αναγκάστηκε να πάει να πάρει χρησμό. "Τον παπάρα τον Ντέμη" έλεγε και ξανάλεγε. "Ρε Ντέμη ξέρεις να κάνεις απονευρώσεις? Όχι. Με καράβια ξέρεις να παίζεις κα βαπόρια. Τι χρησμό θες τότε??". "Αν και ξέρω. Σας τελείωσε εκεί κάτω το πράμα και ήρθες να πάρεις άλλο". "Τέλος πάντων, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει" έλεγε η ιέρεια και σκεφτόμενη το τριήμερο ρεπό της, έπαιρνε κουράγιο.

Έκατσε να χαλαρώσει. Άναψε ένα τρίφυλλο και άρχισε να λογίζεται. Θυμήθηκε όλους αυτούς τους γκόμενους που τους είχε δει μόνο για μια φορά και ποτέ ξανά. Η μια φορά ήταν όμως αρκετή για να τους ερωτευτεί και να την βασανίζουν οι σκέψεις για καιρό. Ήξερε ότι έτσι όμως δε γίνεται δουλειά. Αν τους ήθελε πραγματικά έπρεπε να το πολεμήσει. Είχε φάει τα μούτρα της όμως και πολλές φορές δείλιαζε.

Άλλες πάλι, οι συνθήκες δεν επέτρεπαν κάτι παραπάνω από τη μια ματιά. Αυτό ήταν και που της τη βίδωνε. Άρχισε να ρουφάει με μεγαλύτερη μανία. Τι είναι πιο ψεύτικο? Το ανεκπλήρωτο της μιας ματιάς, ή τα σαθρά αισθήματα που νιώθεις για τον γκόμενο στο κρεβάτι σου? (Ξανά-)Είπε αντίο και στους 2 με την ελπίδα ότι την επόμενη θα γίνει πραγματικότητα..



Με τη σειρά μου προτείνω τους:

λαζίνιο, αστάρτη, αργυρένια, αν205, λιοντάρα, δεμονια, σόκρατες, καιρό, νάντια

είστε μπόλικοι , και όποιος/α άλλος/η θέλει ας μου κάνει παράπονα ότι τον/την ξέχασα να τον/την συμπληρώσω.

Με τις λέξεις: γαλανέ (ως έχει στην κλητική), γυροφέρνω, κουτόχορτο, χρυσαφένια, τσαλαπατήματα

Τα 'χω παίξει - ταινίες..

με έχουνε γεμίσει (λαζίνιο , αστάρτη) με τα μπαλάκια τους και τα έχω παίξει.. Βρε αφήστε λίγο να μελαγχολήσω, να φιλοσοφήσω, μπας και βρω καμιά λύση, κανά φως, κανά άλλο μονοπάτι. Όχι εκεί, να παίξεις..

Σειρά έχει το παιχνίδι με τις 7 ταινίες. Το παιχνίδι με τα κόμικ δεν το βλέπω να προχωράει μιας και Αστερίχ και Λούκυ Λουκ διάβαζα. Άντε και μερικά του Στάθη. Α! Και μπόλικα του Αρκά και Μαφάλντα. Οκ, εύκολο ήταν.

Οι ταινίες που γουστάρω δεν έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια μου πάνω από 2 φορές. Οι περισσότερες 1 μόνο φορά και 1 μόνο 3 (φορές). Υπάρχουν βέβαια και ταινίες που τις βλέπω συνέχεια και ας μη τις γουστάρω. Αυτές και θα παρουσιάσω.

Αν το άλογο σκοντάψει στην ταινία, τότε όσες φορές και να δεις την ταινία, το άλογο θα συνεχίζει να σκοντάφτει. Αλλιώς δεν είναι ταινία, αλλά σήριαλ στην τηλεόραση.

Ταινίες:

1. Πέμπτη
2. Παρασκευή
3. Σάββατο
4. Κυριακή
5. Δευτέρα
6. Τρίτη
7. Τετάρτη

Κάθε βδομάδα η ίδια ταινία. Καμία αλλαγή, καμία έκπληξη. Αφού έκανα τον έξυπνο προχωράω..

1. "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" του Ν. Νικολαΐδη με τον Αγγελάκα.



2. "Ο ασυμβίβαστος" και εδώ του Α. Θωμόπουλου με τον Παύλο Σιδηρόπουλο.



3. "Να είστε εκεί κύριε Τσανς / Being There" του Hal Ashby με τον Πήτερ Σέλλερς. Κατά πολλούς άνετα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής.



4. "Τα παιδιά του πετρελαίου" του Ebrahin Forouzesh – Ιρανική 2001.



5. "Ο στρατηγός" του Buster Keaton με τον ίδιο – 1925, μαυρόασπρη, βουβός.



6. "Παρίση – Τέξας" του Wenders με τη Ναστάζια Κίνσκυ (θεά).



7. "Η έβδομη σφραγίδα" – του Μπέργκμαν. Ο Χάρος προ(σ)καλεί τον Ιππότη σε μία παρτίδα σκάκι. Ποιος κερδίζει άραγε?



Σταματάω εδώ γιατί γίνομαι πολύ κουλτουριάρης. Το ξέρω Μπουνιουέλ δεν θα μου το συγχωρέσεις αλλά τι να κάνουμε. Πάω να ακούσω το yiassou Maria μπας και συνέλθω..

Και τώρα πρέπει να προτείνω τον πιο αδύναμο κρίκο..

1. δεμόνια
2. σώκρατες
3. γεωργία με τον αρούλη
4. λούπα
5. καμπαμαρού
6. πατσιούρι
7. κοσμογυρισμένη

Για άλλες ταινίες και σειρές πατήστε http://www.greek-movies.com, καθώς επίσης και http://filosofia.gr/blogs/index.php?blogId=20


Το παιχνίδι με τις λέξεις από βδομάδα..

Υποψίες..

είναι που νιώθω και εγώ μία οικειότητα. Και δεν έχουμε γνωριστεί να φανταστείς, ούτε καν σε αυτά τα μπαρ της χυλόπιτας της μιας βραδιάς. Ούτε τι χρώμα έχουν τα μάτια σου ξέρω, ούτε πώς ηχεί η φωνή σου, ούτε να σε δω από μακριά. Να δω το βάδισμά σου.

Αν και στη μεταθάνατο ζωή δεν πιστεύω, πιστεύω όμως στην προηγούμενη ζωή. Μπορεί τότε να ήμασταν εξερευνητές ή αδερφές ψυχές. Δεν ξέρω για σένα, πάντως εγώ ήμουν σίγουρα αδερφή.

Χτες ήταν η γιορτή της Γυναίκας. Περίμενα το τέλος της ημέρας άντε και λίγο την επόμενη. Κανένας δε μου ευχήθηκε χρόνια πολλά. Έτσι είμαι υπερήφανος για τον αναμφισβήτητο ανδρισμό μου..

Πανεπιστήμια Καπέλο..

και αυτό το πανεπιστήμιο κλειστό, για τους ίδους ακριβώς λόγους..

μία άλλη ματιά.. (κάντε κλικ)


Πι.ες. το ίδιο ποστ, μετά από 5! (πέντε παραγοντικό) αλλαγές - σχεδόν στην αρχική του μορφή. Αν άλλαζα και τα σώβρακά μου τόσο συχνά θα μουν μισός άρχοντας...

Ο ΑΡΗΣ..

σε αυτή την μπλοκόσφαιρα άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη. Το όνομα το έχει ο «πιτσιρίκος» και τη χάρη την έχει ο Άρης..

Ο Άρης είναι ένα μικρό τσακαλάκι, δέκα μόλις ετών, και μπλοκάρει. Εγώ πάντως του βάζω 10 με τόνο.

Για να πάτε στην ιστοσελίδα του, πατήστε τον κάλλο σας και ταυτόχρονα πατήστε εδώ..

Αν δεν έχετε κάλλο, πατήστε απλώς εδώ..

Αν δεν μπορείτε να πατήσετε "απλώς", πατήστε όπως λάχει εδώ..

Να σαι καλά μικρέ μου να μπλοκάρεις. Κοίτα να δεις που άρχισα να νιώθω παππούς..

Να τον προσέχετε γιατί σας έφαγα..

Καλού κακού, πίσω και σας έφαγα..

Surrealism..

ώρε γλέντια.. έχω λέει κάτι λιγότερο από δύο μήνες πριν με κηρύξουν ΛΙΠΟΤΑΚΤΗ.. Yeah!! Δεν μπορείτε να με χαρακτηρίσετε ως "ΑΠΛΩΣ ΛΕΙΠΩ"??

Αναρωτιέμαι, εκτός από το "ως πότε θε να με τρώνε αι κόται", πόσο πάει το μαλλί για να τη σκαπουλάρω. Ποιον να ρωτήσω, άραγε?? Κοίτα να δεις που το σύστημα θα εκσπερματώσει πάνω μου, και θα την πληρώσω εγώ στο τέλος.. Τώρα βρήκε να λειτουργήσει??

Και αυτό γιατί.. Όταν τελείωσα τη σουξε-αλική πράξη, είχε πολύ σουξέ, με αυτό που λέγεται πανεπιστήμιο, πήγα στη στρατολογία στο Γουδί, και τους είπα:

"Το και το"..

"Όταν ξανάρθεις φέρε πιστοποιητικά να πάρεις άλλη αναβολή", απάντησε ο Κάκαλος..

"Θα δεις εσύ, θα δεις τι θα πάθεις", πετάχτηκε ο Χλαπάτσας πίσω από την κλειστή πόρτα..

Ρε παιδιά Low Achaia – Αθήνα, δεν είναι Βικτώρια – Ομόνοια. Όταν ξανάρθεις και μου έκανε νόημα να φύγω.. Κοινώς με έδιωξε. Α ρε Κάκαλε. Θα δεις εσύ, θα δεις τι θα πάθεις..

Μου έδωσε να καταλάβω ότι ως το τέλος της αναβολής, 31/12/2007, μπορώ να κάθομαι.. ΧΑΧΑ φίλε σε ξεγαλάσαμε..

Το γραφείο του Κάκαλου ήταν μες στην μπίχλα και μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά.. Έτσι αφού έκανα εξουσιοδοτήσεις σε λυτούς και δεμένους (καλά οι δεμένοι δε μπορούν να βοηθήσουν και πολύ) την κάνω προς το ακρόνειρο, να σπουδάσω δημοσιογράφος ή καλλιτέχνης..

Στέλνω τα επίσημα έντυπα και μεταφράζονται στο υπουργείο εξωτερικών επίσης επίσημα. Τα παίρνει ο πατέρας μου και τα πάει στη στρατολογία (και γω απόρησα πώς τα κατάφερε, αφού τον είχα δεμένο). Εκεί τα πήρε στο κρανίο. Έπρεπε να παρουσιαστώ, λένε. Μα πήγα και με διώξατε.

Τώρα περιμένω να μου στείλει τα έγγραφα πίσω, να τα πάω στο προξενείο, να τα επικυρώσουν, να εξουσιοδοτήσω τη θεία μου, της θειάς μου δηλαδή, και να τα ξαναστείλω πίσω, της θειάς τους δηλαδή.

Α, ρε καραβανέα, όλοι την όρεξη σου έχουμε. Επειδή εκείνο το μεσημέρι, σου ρθε να τα ξύσεις, εγώ τώρα πρέπει να τρέξω, πάλι.

Κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε πώς να αποκτήσουμε τη δικιά μας κατσίκα, και όχι πώς να τα τινάξει η κατσίκα του γείτονα. Να ταλαιπωρούνται μόνο όσοι πρέπει και για ό,τι χρειάζεται και όχι όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο.. Έλα λίγο να κουνιόμαστε. Τελικά τα μόνα που κουνιόνται είναι τα @ρχίδι@ μας (sorry για το "μας").

Θεία κράτα γερά, θα τα καταφέρεις..

Πι.ες. Πότε είναι οι επόμενες εκλογές, για να βγάλω εισιτήρια?? Μόνο τότε..

Επόμενα 2 post:
1.γαλλικός ιμπρεσιονισμός

2.ελληνικός κυβισμός (κοινώς μπαρμπούτι, τάβλι)

Realism..

πάνε σχεδόν 2.5 χρόνια που διάβασα το πάρα-πάρα-κάτω κείμενο. Μου το είχαν στείλει την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΑΒΑ ΤΟΤΕ.

Ήταν forward mail και δεν ξέρω τον συγγραφέα. Μάλλον δημιουργήθηκε από το λαό ή από τα πολλά forward. Ταξίδεψε από στόμα σε στόμα, από τόπο σε τόπο, όπως τα δημοτικά τραγούδια ένα πράμα (και τα φιλιά), και κάποια στιγμή ολοκληρώθηκε ολοκληρωτικά..

Θυμάμαι ότι είχα γελάσει με την καρδιά του μπάρμπα Μήτσου. Ήταν ο μόνος συμβατός δότης. Μπάρμπα Μήτσο να είσαι καλά (εκεί που είσαι-και ξέρω πού είσαι).. Μόνο που μου άφησες μια καρδιά πληγωμένη, τίποτα πια δε σου μένει και τα λοιπά.. Μου πήρε καιρό να ξεπεράσω την παλιά σου αγάπη, την κυρά Βαγγελιώ. Ξαναβρεθήκαμε στα ίδια μέρη. Η καρδιά σου φτερούγισε και κατάλαβα ότι ήταν αυτή. Δε με γνώρισε γιατί τα μάτια μου δεν έχουν το ίδιο χρώμα με τα δικά σου, και ούτε τον ίδιο τρόπο να κοιτάνε.. Της ζήτησα ένα νερό κυρά Βαγγελιώ, το ήπια στην υγειά μου, γιατί ήμουν λίγο κρυωμένος, και έφυγα..

Από τότε λοιπόν που πρωτοδιάβασα το κείμενο, η κάθε μου μέρα άρχιζε να αλλάζει σιγά σιγά και πλάκα την πλάκα χωρίς να το καταλαβαίνω. Σήμερα το ζω καθημερινά και εντόνως..

Το κείμενο..

«Έξω ο ήλιος βράδιαζε. Ο Ήρωας σηκώθηκε για να κλείσει το ξυπνητήρι και να το βάλει στην πρίζα. Πλύθηκε, κατούρησε και κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα. Έβαλε να γίνεται ο καφές του στο μπ-Ρικι Μάρτιν, σιδέρωσε το φαγητό για το βράδυ και άπλωσε τα τζάμια. Άνοιξε το ραδιόφωνο και άκουσε με νοσταλγία τραγούδια που του θύμιζαν στιγμές που άκουγε τραγούδια στο ραδιόφωνο (Λογικό). Από τον φεγγίτη έμπαινε ένα φέγγος. Πάτησε το κουμπί για τις σκάλες και κατέβηκε.

Μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο, έβαλε το κράνος, κίνησε τον έλικα και έβαλε μπρος στα κάλλη τι' ναι ο πόνος. Οδήγησε για κανά 20λεπτο και έπειτα από 3 ώρες έφτασε στην τριώροφη σκηνή του αρχηγού.

Στην πόρτα τον περίμεναν ένας μπράβος που έπινε Λουμίδη και ένας λουμίδης που έπινε μπράβο καλωσήρθατε. Τον οδήγησαν μέσα στην είσοδο κινδύνου. Εκεί συνάντησαν κάτι αφάνταστο, αφού είναι αφάνταστο όμως δεν μπορώ να φανταστώ τι ήταν.

Τακ-τακ φώναξε με την βαριά σχεδόν γυναικεία φωνή του. Έσπρωξε την μεγάλη, ξύλινη, ανοιχτή πόρτα και μπήκε μέσα. Εκείνη την στιγμή ο αρχηγός έφτιαχνε ένα φαγητό και το έσβησε με λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι του. Του γυρνάει πλάτη, τον κοιτάζει στα μάτια και ένα χαμόγελο δυσαρέσκειας ζωγραφίστηκε πάνω του.

- Θες να πεθάνεις ?
- Ναι, αρνήθηκε.
- Θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα με αυτά που κάνεις ! , τον ρώτησε.
- Δεν με νοιάζει, απάντησε μονολεκτικά και ένας τόνος σιωπής απλώθηκε στα λόγια του.
- Η θέση σου είναι δύσκολη Ήρωας.
- Δικό σου πρόβλημα, σιώπησε.
- Τι θα κάνω με σένα ?
- Δεν με νοιάζει, είπε με αγωνία.
- Να σου κάνω μια ερώτηση ?
- Όχι.
- Ποια ηθοποιός σου αρέσει ?
- Η Μουρ, η Ντέμυ Μουρ, μουρμούρισε.»

Αγώνας 1000 μέτρων..

θα πέσουν κορμιά..

οι μάχες θα είναι ομηρικές και οι μνηστήρες είναι ήδη αρκετοί. Από την εκκίνηση υπάρχει συνωστισμός. Ο αριθμός αναμένεται να υπερβεί τα λογικά όρια. Θα πλακώσουν και οι βάρβαροι. Από την άλλη χωρίς τους βαρβάρους τι θα απογίνουμε??

Όταν μαζεύονται πολλοί στην εκκίνηση τότε πρέπει να πάρεις κεφάλι. Από κει και πέρα έχεις λιγότερους να κοντράρεις. Προσοχή όμως σε αυτούς που τρέχουν ξοπίσω σου. Οι ανάσες γρήγορες και τα βήματα ηχηρά. Πανικό δημιουργούν στους άπειρους και στους αδάμαστους..

Αν είσαι όμως δυνατός δεν έχεις να φοβηθείς κανένα. Τρέχεις στο ρυθμό σου και άσε τους άλλους να πνίγονται. Αλλά δυνατός με Δ κεφαλαίο. Αν είναι μάγκες ας ακολουθήσουν. Φρόντισε όμως να το δείξεις εξ αρχής αλλιώς την πάτησες. Πρέπει να τους κόψεις τον αέρα από το πρώτο βήμα. Γιατί και ο πίσω σου μπορεί να είναι εξ ίσου μάγκας και δυνατός. Το παιχνίδι του γνωστό. Τακτική.. Το ρόλο αυτό τον έχεις παίξει και εσύ και ξέρεις πολύ καλά, τα μυστικά του..

Φοβού τους τακτική φέροντες.. Φοβού. Δεν ξέρεις τι κρύβει το μανίκι τους. Περιμένουν το λάθος σου και όταν οδηγείς την κούρσα, ο μόνος αντίπαλος είναι ο εαυτός σου. Ο πιο σκληρός αντίπαλος.. Το πιο σκληρό καρύδι..

Τρως τον αέρα και δίνεις το ρυθμό.. Τελειωμένος. Τα τελευταία μέτρα σε βρίσκουν ανίκανο να δώσεις το παραπάνω. Είσαι κουρασμένος, κομμένος στα δυο. Η υπέρβαση δεν έρχεται και χάνεις. Βλέπεις τον πίσω σου να σε προσπερνά σα σταματημένο και τότε όλα χάνονται. Μένει η εμπειρία. Αλλά αν δε μπορείς να μάθεις, πάλι τα ίδια λάθη θα κάνεις..

Εκτός και αν διαλέξεις, ως άλλος Ξέρξης να αναπαυτείς στο όρος Αιγάλεω και να κοιτάς τη μάχη. Τους πολεμιστάς να ιδρώνουν και να διαλύονται. Εσύ διαλέγεις μία ουδέτερη στάση και μένεις αμέτοχος. Μπορεί κάποιοι να νικήσουν, μπορεί και όχι.. Ίσως πονέσεις που δεν έδωσες και εσύ τη μάχη, ίσως και να βγεις με το τομάρι σου καθαρό και ασκόνιστο.. Ίσως. Θα το μάθεις μόνο όταν όλα πια έχουν τελειώσει. Αλλιώς περίμενε και περίμενε και περίμενε. Όλα είναι πιθανά.. Τακτική είναι και η μέθοδος της υπομονής.. Και ως τακτική ύπουλη..

Οι παράμετροι πολλές.. Κανένας αγώνας δεν είναι ίδιος. Ξεκινάς με μία εκτίμηση και βάζεις το στοίχημά σου..

Τακτική, ουδετερότητα, ή μπροστιά θα το δείξουν η καρδούλα σου και τα πόδια σου αν μπορούν και πόσο να αντέξουν το βάρος.. Πρέπει όμως κάποια στιγμή το μάτι σου να θολώσει σαν το μάτι του τρελλού και σαν άλλοτε. Όπως τότε που κέρδιζες τις μάχες και ένιωθες θεός για μια στιγμή. Τι τα ξέχασες?? Κιόλας?? Αυτά ήταν τα ωραία.. Για αυτά ζούσες..

Και να θυμάσαι: Στον αγώνα δεν υπάρχουν φίλοι.. Ο αγώνας θέλει Ψυχή..

Διάλεξε μέθοδο και όρμα..

Να σαι όμως έτοιμος.. Θα πέσουν κορμιά..

Παράνομη στάση..

αναγκαστικά μετακινώ το κάρο ως την άρση του απαγορευτικού (συνεχίζει να αδειάζει)..

Πιάσε, πέτα, λέγεται το νέο παιχνιδάκι, σε version beta, που κυκλοφορεί τελευταία στα μπλογκς, και είναι εντελώς δωρεάν.. Η αστάρτη μου πέταξε το μπαλάκι περίτεχνα αλλά δε μπόρεσα να το πιάσω. Ευτυχώς έχει πάντα δύο (μπαλάκια) μαζί της. Μου πετάει και το δεύτερο και το γραπώνω..

Γράφω 5 πράματα για εμέ και εν συνεχεία διαλέγω 5 (προσωπικότητες) που πρέπει να κάνουν το ίδιο..

εισπνοή..

1. λιγουρεύομαι τις τροφές σκύλων που βλέπω στο σούπερ – μάρκετ.. γιαμ..

2. μικρός ήθελα να ανατινάξω το χωριό μου, απλώς για το θέαμα. Τώρα που μεγάλωσα θέλω να ανατινάξω τον κόσμο (και για άλλους λόγους)..

3. τη βρίσκω να κάνω καυτά ντουζζζζ και παράλληλα να πίνω μπύρες. Πρέπει να αγοράσω καμιά μπύρα μπας και κάνω κανά μπάνιο..

4. είμαι μαζόχας.. μου αρέσει να υποφέρω..

5. προσπαθώ τέσσερα χρόνια να αρχίσω το κάπνισμα και δε μπορώ..

5 (+1). διακαής πόθος ετών να γνωρίσω τη Δήμητρα Καραμπεροπούλου (Δήμητρα πού είσαι??)..

Παρακαλούνται να βγάλουν τα άπλυτά τους στη φόρα οι:

lazinio

DAIMONIA

o kairos

kosmogyrismeni

kabamaru

argyrenia

lupa

vromios

updated: κάποιοι άλλοι έχουν ήδη προταθεί ή έχουν ήδη ποστάρει το παιχνιδάκι, οπότε δεν εμφανίζονται στην παραπάνω λίστα.. Όπως και να έχει χατίρια δε χαλάμε. Λατρεύουμε τα παράπονα γιατί μας κάνουν να νιώθουμε τύψεις..

εκπνοή..

ανυπομονώ να παίξουμε χαλασμένο τηλέφωνο και μουσικές καρέκλες..

(κακές συνήθειες δεν κόβονται. Πάντα κλέβω στα παιχνίδια – μετράει ως 5 + 2 ??)

Στάσις..

(καμιά φορά αδειάζει τελείως)

Ο Καραγκιόζης..

τη χαλβάδιαζα αρκετή ώρα. Ήταν καλό, ωραίο, φίνο γκομενάκι. Καθόταν ακριβώς απέναντι με μία παρέα 4 αγοριών. Τον καλό, τον κακό, τον άσχετο και τον ξέμπαρκο.

Ο ένας ήταν ο έτσι, ο δικός μου, ο γκόμενος, ο κολλητός. Το όνομά του άγνωστο..

Ο άλλος ήταν ο φαναράκιας. Ποτέ δεν είχε γκόμενα, συγγνώμη κοπέλα, και έτσι κόλλαγε σε όσους είχαν. Ποτέ δεν πρόκειται να έχει. Καλύτερα. Μία περισσότερη για εμάς..

Ο τρίτος ήταν πιθανότατα ο μέλλων. Καψούρης από καιρό που περίμενε την ευκαιρία να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη ή έστω να κάνει την αρπαχτή. Συνήθως το πετυχαίνει.

Ο τελευταίος ήταν ο μπράβος. Μπράβο του.. Καθάριζε όταν υπήρχε πρόβλημα ή έτσι χωρίς λόγο. Κυρίως το έκανε για να αποκτήσει εμπειρία, ώστε το καλοκαίρι να μπορεί να δουλέψει πόρτα σε κανένα καφενείο ή έστω λαντζιέρης..

Ήμουν και γω όμως εφοδιασμένος. Είχα πασατέμπο, ένα μαχαίρι από το Αλγέρι με μία κρητική μαντινάδα χαραγμένη και ένα κομμάτι ξύλο, για να το κόψω οδοντογλυφίδες. Κοιτούσα και θαύμαζα.

Με πλησιάζει ο μπράβος.

"Φίλε η κοπέλα ανήκει σε άλλον".

"Ανήκω σε μένα και στα όνειρά μου" σκέφτηκα. Μεγάλη παλιά επιτυχία.

Συνέχισα να κοιτάω.

"Φίλε η κοπέλα είναι Ι.Χ."

"Και το αμάξι μου Ι.Χ. είναι και χωράει 5 μέσα. Τις προάλλες έβαλα 9.. 3 μπρος, 6 πίσω. Μη σου πω ότι έχω βάλει και 10." είπα.

Έφυγε. Συνέχισα να κοιτάω με το ένα μάτι. Ξάπλωσα κιόλας κάτω να απολαύσω τα πασατέμπο και το θέαμα ωσάν τους Ρωμαίους. Να χα και κανά σταφύλι..

Βόλτα..

βγάζω φλας αριστερό, και με την ιλιγγιώδη των 20χμ -ναι 20 μόνο χμ, για μερικά πλάσματα στον πλανήτη είναι- στρίβω δεξιά -τι να κάνουμε δεξί αριστερό τα μπερδεύω, χωρίς εξαιρέσεις-.

Πήγαινα εκεί που βράδυ δεν είχα πάει ποτέ, και που όταν ήμασταν μικρά λέγαμε ο ένας στον άλλον φανταστικές και τρομακτικές ιστορίες που συμβαίνουν τα μεσάνυχτα, μόνο και μόνο για να χεζόμαστε πάνω μας. Πόσο μας άρεσε.. Εγώ ήμουν διαφορετικός. Κατουριόμουνα. Ακόμα δηλαδή. Παλιές καλές συνήθειες δεν κόβονται. Η συνέχεια γνωστή..

Άκουγα τον Νταλάρα στο ραδιόφωνο να αναρωτιέται και να θέτει σοβαρά ερωτήματα, "ποιος είδε ήλιο σαν αχινό, ποιος είδε βάρκα στο Χελμό στο Μέτσοβο βαπόρι, ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη, κτλ". Εγώ πάντως όχι. Φοβήθηκα όμως μπας και δω κανά βαποράκι. Όχι τίποτα άλλο, άλλα ήμουν και άφραγκος. Γκαντεμιά..

..Ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα..

"Μην παίρνετε ναρκωτικά. Δεν φτάνουν για όλους"

Ο ουρανός ήταν ξάστερος, και το φως του φεγγαριού λαμπρό. Το μόνο πράμα που αναγνωρίζω στον κοινοτάρχη: ο υποφωτισμός του χωριού. Η πόλη είναι μακριά και ο ουρανός απόλαυση.

..Ακολουθεί αντιδραστικό μήνυμα..

"Εδώ ο Καποδίστριας ΔΕΝ πέρασε, ΟΥΤΕ και θα περάσει"

Ανοιχτός χώρος, μέσα στο δάσος και πολύ ζεστασιά, παρόλο το κρύο που έκανε. Εντυπωσιάστηκα. Τρομερή ατμόσφαιρα. Και το καλύτερο, παντού αναμμένα φωτάκια. Περιπλανήθηκα αρκετή ώρα μέσα στον κόσμο. Όλοι τους ξάπλωναν θαυμάζοντας τον υπέροχο ουρανό. Με μερικούς έπιασα κουβέντα, αλλά δε μου έδιναν απαντήσεις. Ίσως πρέπει να περιμένω 7 χρόνια. Τι σοφοί άνθρωποι, σκέφτηκα.. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω με τίποτα.

..Ακολουθεί διαφημιστικό μήνυμα..

Τριγύρισα λίγη ώρα ακόμα. Αποφάσισα να φύγω τη στιγμή που θα σταματήσω να τριγυρίζω. Λογικό που φάνηκε.. Δεν έχει άλλο, έφυγα..

Θα ξαναπάω όμως γιατί μου άρεσε. Αχ τι ωραία που ήταν η βραδινή βόλτα στο νεκροταφείο..

Το Χάνι..

αργά το βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο. "Πάμε για καμιά μπύρα?" "Και δεν πάμε?" Ε, και πήγαμε. Τα ποτήρια άδειαζαν το ένα μετά το άλλο, με διάφορα ποτά. Στο τέλος, μάλλον πληρώσαμε, φύγαμε ή μας έδιωξαν.

Κάθισα στην άκρη του πεζοδρομίου, ζαλισμένος και πάρα πολύ κουρασμένος να πάω παραπέρα. Προσπαθούσα να θυμηθώ σε ποιο ξενοδοχείο έμενα. Μάταιο. Είχε και πολύ κρύο και δεν μπορούσα να το αντέξω. Αποφάσισα να πάω να μείνω σε ένα άλλο ξενοδοχείο για το βράδυ και αύριο θα έβλεπα.

Ζήτησα ένα δωμάτιο με πρωινό ή ένα δωμάτιο μέχρι το πρωινό. Δε θυμάμαι. Μικρή η διαφορά. Σημείωσα σε ένα κομμάτι χαρτί, με αυτά τα υπερπολυτελή στυλό των ξενοδοχείων, το λόγο που πήγα. Δεν την πατάω. Την άλλη μέρα θα το διαβάσω και θα ξέρω..

Ξυπνάω. Κατεβαίνω στην ρεσεψιονίστ, και ζητάω πρωινό. Μου δείχνει το τυροπιτάδικο απέναντι με χαμόγελο. «Και εμείς από εκεί ψωνίζουμε». Την ψώνισα.. Τρώω την τυρόπιτα σκεπτόμενος που διάολο έμενα. Άρχισαν να περνάνε πολλά ονόματα ξενοδοχείων από το μυαλό μου. Παρόλο αυτά δεν ήμουν σίγουρος για κανένα. Μπορεί να ήταν το κάθε ένα μπορεί και κανένα.. Φρίκη..

Δοκίμασα πολλούς τρόπους. Πήγαινα πάνω κάτω, άλλαζα σταυροπόδι, ξυνόμουν (μου είχαν μάθει μία πολύ καλή μέθοδο ξυσίματος με 85% επιτυχία). Τίποτα..

Χτυπάει το τηλέφωνο. Έμπνευση.. "Γραβιάς 16 - οικία"

Χειμώνας..

οι καρδιές των ανθρώπων παραμένουν όμως κρύες.

παραμένουν κρύες, ακόμη και όταν ο χειμώνας τους ξεχνά..

Θα δω "Όμορφο κόσμο το πρωί". Κατά το μεσημέρι γίνεται χειρότερος. Αγόρασα και ένα μπουκαλάκι τεχνητά δάκρυα, κροκοδείλια, από το φαρμακείο. Θα τα δοκιμάσω..

Επιθυμίες..

θέλω να κλάψω.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θέλω.. Μπορώ??

Επιτέλους..

βολτάροντας στου arxedia media την αυλή και κλωτσώντας τα πεσμένα κουκουνάρια, έπεσα πάνω στην ταινία "η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά", την οποία και θα δω με το που θα ανεβάσω αυτό το ποστ. Πού την βρήκε? Στο google-video, αφού σεργιάνησε όλα τα βιδεοκλαμπ πρώτα. "Βρε, λες??", αναρωτήθηκα αναφωνώντας. "ναι, ναι, ΝΑΙΑΙΑΙ", απάντησε ουρλιάζοντας η γειτόνησα, η οποία εκείνη την ώρα ζούσε τον έρωτα. Γειτόνησα θα σε ακούσω γιατί το απολαμβάνεις. Μόλις φύγει θα έρθω για τσάι..

Μετά από χρόνια ερευνών, η συγκίνηση είναι μεγάλη - συγχωρήστε με για τα ορθογραφικά λάθοι, την έχω και στο blog μου..

Πηγαίνετε και από του cinema την αυλή. Εντυπωσιάστηκα..

Καλή προβολή..

Την προσοχή σας παρακαλώ.. your attention please.

το blog ετούτο πετάει προς το παρόν την πορτοκαλί κορδέλα και ντύνεται με την μπλε, όπως η μη αεριούχος πορτοκαλάδα, Panda. Η τριλογία κλάσιμο-χέσιμο-ρέψιμο, διακόπτεται για έκτακτους λόγους. Το τρίτο μέρος, ρέψιμο, θα μεταδοθεί συντόμως. Λυπούμεθα για την ταλαιπωρία. Οι πιέσεις που δεχόμαστε (πληθυντικός παράνοιας και όχι μεγαλοπρέπειας) είναι πολλές. Τα αέρια πιέζουν εντόνως και θέλουν να εκτονωθούν βιαίως, αλλά αντιστεκόμαστε, διότι ο έρωτας χτύπησε του kung fu την πόρτα και κάποιος πρέπει να ανοίξει..

Χέσιμο..

αν δεν κλάσεις, πώς θα χέσεις??

χεστήκαμε αδέρφια..

Κλάσιμο..

πρώτα γυρνάς το βλέμμα.

μετά κουκουλώνεις τα αφτιά.

μήπως να βούλωνες και τη μύτη?

γιατί δε μου μένει τι άλλο να κάνω, από το να κλάσω..

Βγάλε την αμερικάνικη, from Kentaky, κότα από μέσα σου..

είναι θέμα χρόνου να βγάλει ο καθένας την κότα από μέσα του..

Τα γεγονότα τρέχουν και οι κότες βγήκαν έξω βόλτα.. Βρε δε γαμιέστε λέω εγώ. Κότες, ε κότες..

"Τέτοιες ενέργειες δεν ευνοούν και βλάπτουν τη χώρα", "τώρα μπορούν να κάνουν παιχνίδι παντού. Σε όλη τη Μεσόγειο", "και με τη Μακεδονία" και πολλές τέτοιες ατάκες. Το συνδέσανε με όλα και βρήκαν παντού πρόβλημα. Δηλαδή: μανούλα μου βοήθεια. Έχω χεστεί από το φόβο μου.. Α ρε κότες.. Να το ξαναπώ γιατί δεν ακούστηκε. Α ρε κότες.. Ζήσατε και Πολυτεχνείο τρομάρα σας και αγωνιστήκατε..

Γιατί δε βγαίνει κανείς να πει, καιρός είναι να καταλάβουν ότι δε χωράνε εδώ πέρα και είναι ώρα να τα μαζεύουν και να φεύγουν..

Δηλαδή όταν μπουκάρουν παντού με το έτσι θέλω δε λέμε τίποτα?? Ή το λέμε έτσι για να το πούμε και πάμε παρακάτω?? Και αυτός της Σομαλίας καλό κουμάσι. "Άμα χτυπάνε στόχους της Αλ Κάιντα, μπορούν να χτυπάνε παντού". Κότα και εσύ.. Σου χτυπάνε το σπίτι, λες και ευχαριστώ. Κότα και μαλάκας ταυτόχρονα.

Μπράβο στο Λούλα, που πριν μερικά χρόνια επέβαλε να φωτογραφίζονται οι Αμερικάνοι που εισέρχονται στη Βραζιλία. Εδώ έχουμε λούληδες.

Μπράβο στον της Κορέας που δήλωσε για την 9/11: "Λυπάμαι για τους Αμερικάνους, χαίρομαι για την αμερικανική κυβέρνηση."

Μπράβο στα παιδιά που βγήκαν από νωρίς στο μεροκάματο. Έτσι για να μη λένε μερικοί πως η νεολαία κοιμάται μέχρι τις 12 το μεσημέρι..

Υγ1. Ο στόχος παπάρες ήταν συμβολικός και πάντα συμβολικός ήταν, αλλά πάντα με ουσία. Είτε αυτό γινόταν με συνθήματα στους τοίχους, είτε με κατάληξη πορειών, είτε με ρουκέτες και μπόμπες. Δε χρειαζόταν να το πει ο Πολύδωρας (μόνο ότι ο στόχος είναι συμβολικός είπε), καλό κουμάσι και αυτός, για να γυρίσει το σκατό σου, από την κάλτσα σου, στον κώλο σου..

Υγ2. Είναι υπερδύναμη γιατί το μυαλό σου είναι μικρό. Μία σκατούλα είναι. Άντε κάτι μεγαλύτερο. Μία κουράδα..

Υγ3. Μην ξεχνάς ότι πολλά πράματα μπορεί να είναι και στημένα. Δεν είναι λίγες οι λαμογιές της CIA, ανά τον κόσμο, που κατέληξαν με επεμβάσεις του αμερικανικού στρατού.. Και αυτό δεν αφορά μόνο το σημερινό, ούτε τη 17Ν, αλλά όλα ανά τον κόσμο..

Υγ4. Πολύ φασαρία για τη μεταφορά υγρών στις πτήσεις. Αρχίδια.. Εντός του αεροπλάνου προς NY σερβίρουν με μεταλλικά μαχαιροπήρουνα και κρασί σε γυάλινα μπουκαλάκια ("λευκό ή κόκκινο προτιμάτε κύριε?") . Η αεροσυνοδός σου έδινε ολόκληρο το μπουκαλάκι. Δεν το άδειαζε σε πλαστικό. Αχ και να ήξερες πόσο εύκολα σπάει ο πάτος του μπουκαλιού.. Ένα ψέμα χρειαζόταν για να βρουν αφορμή για περισσότερα κονδύλια. .

Α! Mega έβλεπα.. Το βράδυ ακολουθούν και τα άλλα μεγάλα κεφάλια της δημοσιοκαφρίας..

Έκτακτο ανακοινωθέν.. ΕΛ ΚΑΙΝΤΑ..

εμ με τόσα που κάνουν φυσικό ήταν..

Δεν άντεξε άλλο η ΠΡΕΣΒΕΙΑ και ΕΣΚΑΣΕ..

em with what they are doing, it was obvious all the way..

The EMBASSY couldn't take it any more, and BLEW ITS BRAINS UP..

Αφεντικό..

εδώ γράφω ό,τι μου κατέβει. Αποθυμένα και μη. Και αν κάποιος γνωστός έρθει και μου κάνει έστω μία νύξη για κάτι που έχω γράψει, τότε θα καταλάβω ποιος έχει μιλήσει. Έτσι Η.??

....................ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ....................

θα ήθελα να ήμουν αφεντικό. Και όχι αφεντικό ό,τι και ό,τι. ΑΦΕΝΤΙΚΟ συγκεκριμένης κατηγορίας. Όχι αφεντικό με γραμματέα. Αφεντικό με προσωπικό υπηρεσίας.Αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε κατάστημα ρούχων, σε κατάστημα ρούχων, σε καφετέρια, σε καφετέρια, σε παμπ, σε κλαμπ, σε παμπ, σε κλαμπ, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ, σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ. Α! σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ είπα?? Όχι? ε, τότε αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ. Ναι? Ξανά: αφεντικό σε καφετέρια, σε κατάστημα ρούχων, σε παμπ, σε κλαμπ, σε μπαρ.

Έτσι, μόνο και μόνο γιατί εκεί μαζεύονται μερικά πορνίδια τα οποία το παίζουν γκόμενες, βαριά πεπόνια και με χοντρή τη φλούδα. Κάτι μαλακισμένες γκόμενες οι οποίες κάθονται στο αφεντικό γιατί είναι αφεντικό. Άσχετα αν έχει γυναίκα και παιδιά. Και μετά απορούν γιατί τις απέλυσε. Σε απέλυσε μωρή μαλακισμένη γιατί ο τύπος έκλασε μέντες και το πήρε πρέφα η σύζυγος. Κάτι γκόμενες λοιπόν που για το μαλακισμένο τους μυαλό το μόνο στήριγμα είναι το αφεντικό. Το όποιο αφεντικό. Βρε δεν παν να αλλάξουν 3 δουλειές σε ένα μήνα. Αυτό που αλλάζει είναι το πρόσωπο. Η ιδιότητα μένει ίδια. ΑΦΕΝΤΙΚΟ. Αυτό είναι που τις στηρίζει. Τίποτα άλλο.

Και μου το είχε πει κάποιος πριν 4 μήνες. Μετά από μια-δυο περιπαικτικές ατάκες, με το που γνωριστήκαμε, άρχισε να με αποκαλεί Boss. Boss και Boss του πήγαινε. Και μετά από καιρό που ξαναειδωθήκαμε πάλι Boss με έλεγε. Διάβολε!! Και μου το έχω πει, κάτι τέτοια είναι τα σημάδια. Το μυαλό πρέπει να μένει πάντα ανοικτό. Σκέψου, σκέψου, σκέψου. Στα ζόρικα σκέψου. Τις απαντήσεις τις έχεις, αλλά δεν τις διαβάζεις. ΒΛΑΜΜΕΝΟ. Δε μαθαίνω ρε πούστη μου, δε μαθαίνω και η πουτάνα η ζωή, με έχει σφαλιαρίσει πολλάκις. Δε μαθαίνω ρε πούστη.

Επιστροφή.. Άντε και γαμήσου ρε μαλακισμένο. Άντε και γαμήσου ρε μαλακισμένο..

Πολιτισμός..

μετά από 11 ώρες πτήσης φτάνω στη Νέα Υόρκη. Η επόμενη πτήση είναι μετά από 100 λεπτά, και προβλέπετε ότι θα τη χάσω. Αλλά δε μπορώ να βρίσω την Ολυμπιακή γιατί έφυγε στην ώρα της. Κατάρα!! Στον εκτελωνισμό μας είχανε κοντά μία ώρα, και κανά 15λέπτο που έπρεπε να κόβουμε βόλτες στον αέρα λόγω κίνησης στο αεροδρόμιο, ο χρόνος λιγόστευε. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, λίγο που δάγκωνε τα νύχια της η τύπισσα στο immigration office, άντε και να πάμε στο άλλο terminal η πτήση χάθηκε. Και σε ποιον τώρα να κλαφτείς?? Η επόμενη είναι το επόμενο πρωί. Οπότε Νέα Υόρκη σήμερα.

Με πλησιάζει μία άλλη τύπισσα από το check in desk, δεν ήταν αυτή που ασχολήθηκε με το πρόβλημά μου, έκδοση άλλου εισιτηρίου κτλ, αλλά ήταν δίπλα και πήρε χαμπάρι τι έγινε. Με λέει λοιπόν, το terminal κλείνει σε μία ώρα. Καλύτερα να πας στο 4 όπου θα μείνει ανοιχτό όλο το βράδυ και έχει και φαγητό. Θα μείνεις τελικά το βράδυ σε ξενοδοχείο εδώ? Ναι της λέω. Ωραία, απαντάει, έλα να σου δείξω τι να κάνεις.. Καράφλιασα.

Οπότε σήμερα εδώ μόνος. Καταραμένο jet lag. Είναι 9 το βράδυ και νιώθω σα να είναι 4 το πρωί. Πού να βγω στην πόλη?! Ιδέα δεν έχω πού να πάω, πεινάω, νυστάζω και αύριο πρωί πρωί πρέπει να τα μαζεύω.

Πάω να βρω καμιά τουρίστρια, αν όχι Αμερικάνα, να μου πληρώσει το δωμάτιο. Θα της πω ότι είμαι Έλληνας, ότι ταξιδεύω τόσες ώρες, ότι έχω βρωμίσει και ότι έχω φέρει προφυλακτικά από Ελλάδα. Δε μπορεί, θα γουστάρει.. Σίγουρα..

Πέσε πίτα να σε φάω..

σταυροκοπήσαμε την πίτα ίσαμε με 4-5 φορές. Ρε παιδιά εγώ 35 γίδια, 3 τραγάκια, 5 κατσίκια, 1 γουρούνι, 1 προβατάκι και 2 κοπρόσκυλα έχω. Πού θέλετε να ξέρω από σταυροκοπήματα πιτώνε?? Καλά ρε θείο εσύ τη βρίσκεις με τα Θεία και κολλάς στο σταυρoκόπημα? Για πίτες δεν ξέρω, αλλά αν θες κατεβάζω κανά Χριστό, καμιά Παναγία, κανά καντήλι και κανά σταυρό άμα λάχει..

Η πίτα κόπηκε και μοιράσαμε τα κομμάτια. Ο Χριστός δεν πήρε γιατί ήμασταν πολλοί και δεν θα έφτανε για όλους. Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς ταπεινός ήταν πάντα δε θα του λείψει.

Το παιχνίδι αμέσως χόντρυνε. Αρχίσαμε να παζαρεύουμε τα κομμάτια μας. Εγώ θέλω το δικό σου κομμάτι, του θείου και 1000€. Μπααααα. Σου προσφέρω το δικό μου κομμάτι, 1500€ και το κομμάτι του θείου θα καταστραφεί χωρίς να μάθουμε το περιεχόμενο του. Τα παζάρια ήταν σκληρά. Τελικά ο καθένας έμεινε με το κομμάτι του, γιατί όλοι το έπαιζαν έξυπνοι με τα παζάρια, και δημιουργήθηκε ο φόβος μήπως εμφανιστεί από το πουθενά ο Μικρούτσικος.

Το παιχνίδι γύρισε σε super deal. Κληρώθηκε ένας παίχτης και άρχιζε να ανοίγει τα κομμάτια των αλλωνώνε. Δεν είχαμε όμως κάποιον να κάνει τον Φερεντίνο γιατί όλοι θέλαμε να ιδρώσουμε από την αγωνία. Έτσι ανοίξαμε την τηλεόραση και βάλαμε να δούμε σε ΔΒΔ τη χτεσινή εκπομπή super deal.

Το φλουρί έκατσε σε μένα, αλλά δεν υπήρχε τεράστιο χρηματικό ποσό ώστε να λυσσάξουν οι γκόμενες και να τρέχουν από πίσω μου. Ούτε γκόμενες υπήρχαν..

Πι.ες.

Ο παίχτης είχε στο κουτί του τα 500.000€. Τελικά σταμάτησε νωρίς και έμεινε περίπου με 50.000€. Πα μαλ. Κρίμα όμως γιατί με τις 500.000€ θα έπαιρνε όχι μόνο την κοπέλα πίσω από τη βαλίτσα με το νούμερο 10, αλλά όλες τις κοπέλες. ( Μπορώ να αλλάξω γνώμη??). Θα το παίξω γενναία ρομαντικός (=απείρως ηλίθιος), και θα μείνω στην πρώτη επιλογή μου..